Za dużo w tym filmie zwykłaj kokieterii, sztucznego podkręcania erotycznego napięcia a na koniec dość nieprawdopodobne rozwiązanie, żeby tylko nie narazić się na zarzut banalności
– a tu akurat trudno sobie wyobrazić żeby po tak intymnych wynurzeniach po prostu się rozejść.

Abstrachując od tego, że cały ten dialog był co najmniej w kilku miejscach mocno nieprawdopodobny (co nie zmienia faktu że zajmujący),
co można usprawiedliwić jedynie tym że postacie też były nieprawdopodobne:
przepiękna do tego szczera, wyluzowana i bardzo tolerancyjna programistka plus inteligentny choć prostacki i szczery do bólu taksówkarz (jego otwartość akurat mniej dziwi).
No niech będzie, świat jest wielki, cuda się zdarzają.

Warto obejrzeć bo trochę mądrości życiowych tu pada, może nieszczególnie odkrywczych ale godnych powtórzenia, szczególnie dla młodszych widzów.
Co do gry: Sean Penn bez zarzutu, Dakota Johnson bardzo przyzwoicie ale zabrakło jej fantazji, wyszła dosyć typowa i wystudiowana kokietka.
Szkoda że to nie była Mackenzie Davis...