... to stosuje wręcz gorączkowe cięcia. Skaczemy z widoczku na widoczek średnio co 5 sekund przez co film przypomina trochę pokaz slajdów z wycieczki znajomego, a nie kino. Gdyby zrobić parę dłuższych ujęć i pozwolić im wybrzmieć to może niektóre z nich by działały.
Taki przykład: mamy scenę jak Fern wykrzykuje swoje imię w środku dziczy (cóż za oryginalność...) Wydawało by się że taka scena powinna wyglądać tak - patrzymy na las, wpatrujemy się, słyszymy dźwięki przyrody, widzimy bohaterkę jak duma, wrzeszczcie krzyczy a echo niesie się przez ok 2 sec.-standard. Tymczasem film robi to tak -CIĘCIE - krzyk - CIĘCIE i to tyle. Zero emocji, zero znaczenia skaczemy dalej na kolejną scenę