Zgadzam się całkowicie - musicalowa Esmeralda jest całkowicie inna od tej książkowej. Żałuję, że w musicalu pominęli wątek jej matki. Uważam też, że musicalowy Gringoire jest całkowicie inny od książkowego. W książce jest on mało inteligentnym poetą, który na koniec wybiera kozę, a nie Esmeraldę. W musicalu zaś jest on tajemniczy, seksowny no i grany przez niesamowitego Bruna. Clopin też jest inny - w musicalu zrobili z niego jakiegoś wielkiego buntownika i przywódcę rewolucji w stylu Enjolrasa z Nędzników. Nie zmienia to jednak faktu, że uwielbiam ten musical i idealny Phoebus, idealna Fleur-de-Lys, idealny Quasimodo i oczywiście idealny Frollo przeważają nad niedociągnięciami. Dodam jeszcze tylko, że Klaudiusz to moja ulubiona postać literacka i Daniel Lavoie oddaje wszystkie jego emocje idealnie. Pomimo, że w książce jest opisywany całkowicie inaczej, zawsze czytając wyobrażam sobie Daniela. Wracając jeszcze do Esmeraldy - Nadia Bel, która była dublerką Heleny jest dla mnie dużo lepsza, bo jej wygląd jest bardziej "cygański" i w jej śpiewie nie słyszę czegoś czego nie umiem nazwać, a co niekiedy denerwuje mnie w głosie Heleny. Przepraszam, że odeszłam od tematu Esmeraldy - jak już zaczę pisać o NDDP to ciężko mi skończyć ;)

Zgadzam się Garou to mój ulubiony Quasimodo .