ASYLUM to dramat w starym stylu.Mamy tu doczynienia z tak zwaną "miłością niemożliwą do realizacji" co jest osią fabuły. Uwage zwraca dobra kreacja Natashy Richardson, przyzwoity występ Hugh Bonneville'a i Ian McKellen w zupoełnie innej roli niż we "Władcy P{ierścieni" czy "X-men". Cieszę się,iż ten uznany aktor znowu wybiera rolę w bardziej ambitnych i mniej komercyjnych filmach. Film ma też stylowe dekoracje, ładne zdjęcia i nastrojową muzykę autorstwa Marka Mancina. Zawodzi natomiast David Mackenzie jako reżyser, zawodzi też scenariusz. Mackenzie ma w swym dorobku dużo lepszego MŁODEGO ADAMA. ASYLUM to jego słabszy film i nominacja w Berlinie za najlpeszy film wydaje się być nieco niezrozumiała.Po pierwsze fgilm jest za krótki, a ciąg wydarzeń i przemian "w duszy bohaterów" jest przedstawiany mechnaicznie i nazbyt pośpiesznie. Filmowe wydarzenia są dramnatyczne, a my nie czujemy wielkiej wiezi emocjonalnej z bohaterami. Wszystko dzieje się za szybko, a psychologiczne rysybohaterów są nakreślone nieco powierzchownie. W rezultacie ASYLUM mocno nie wciąga, nie szokuje i pozostawia widza nieco obojętnym. Obraz Mackenziego to kulturalnie zrobiony film - ale za mało w nim emocji i psychologicznej głębi.Można zobaczyć - choć arcydzieło to to nie jest.