na początku trochę przynudza, ale w końcówce się naprawdę rozkręca, poza tym nieźle zagrany, choć znanych nazwisk aktorów tu nie ma w ogóle. Świetne są sceny pościgu potwora za bezbronnymi uciekinierami, w tej części zrezygnowano z tego wszystkiego, z czego zasłynęła dwójka - nie ma ani karabinów, ani wykrywaczy ruchu, ani ładunków wybuchowych. Są za to klaustrofobiczne wnętrza kopalni ołowiu i surowa, chciałoby się rzec pierwotna wręcz magia kina grozy w najlepszym stylu. Faktem jest, że widok ujęć czaszy anteny nadającej sygnał na powierzchni planety, czy statku kosmicznego zbliżającego się do planety budzą raczej uśmieszek politowania z cyklu: "ale bidoki miały mały budżet", ale są to raczej niewielkie zgrzyty biorąc pod uwagę naprawdę spójną i fajnie przemyślaną całość. Weyland-Yutani jawi się tu niczym imperium zła, taki jakby Związek Sowiecki kosmosu, a ludzie którzy chcą się złowieszczej korporacji przeciwstawić skazani są na wybory życia i śmierci. Koncepcja naprawdę dobra, zresztą Fincher robił potem już naprawdę raczej konkretne, grube filmy.