zgadzam się, Wan przekombinował, siłą części 1 było budowanie napięcia i nie rzucanie w nas potworami na każdym kroku, więcej oddawał wyobraźni widza, było to bardziej subtelne, a przez to bardziej realistyczne i straszne, w 2 niestety, pomimo wielu dobrych scen, przesadził. Zakonica po czasie nie straszy, to samo z dziadkiem czy Crooked Men, tak to jest jeśli za dużo razy się epatuje tym na ekranie, widz się oswaja. Niemniej jednak film ma swój klimat, świetną ścieżkę filmową, pięknie oddany klimat lat 70 i wiele dobrych scen.

Mnie również zawiódł film, liczyłam na coś strasznego, chociażby na poziomie pierwszej "Obecności", a tutaj więcej było scen do śmiania się niż do krzyczenia ze strachu. Najbardziej rozbawiła mnie chyba transformacja psa sąsiadów w tego "złego pana" z pozytywki, wstawka jak z bajek z dreszczykiem dla dzieci. Scena gdzie dziewczynka znalazła się w szafie (?) jakoś dziwnie powykręcana też nie była straszna, wręcz denna. Nie wspominając, że w końcu nie wyjaśnili skąd to nawiedzenie, czy przez pozytywkę czy przez to, że dziewczynka próbowała wywoływać duchy.

Mam podobne odczucia. Jedynka postawiła poprzeczkę bardzo wysoko, a czytając wcześniejsze zachwalanie Obecności 2 naprawdę napaliłam się na horror, który przestraszy mnie jak żaden dotąd. Tym czasem... Okey, nie mówię, że film był zły. Początek mi się podobał, sceny z zakonnicą, nawet ta z obrazem były naprawdę w porządku ale film nie miał klimatu. Na jedynce podskoczyłam kilka razy, przestraszyłam się na amen, a tutaj ani razu, zero, nul. O ile zakonnica jeszcze mi do filmu pasowała (ciągle mi się z pierwszą częścią kojarzyła, chociaż nie ma z tym nic wspólnego) tak ten Crooked Man... nie wiem jaki był cel aby wprowadzić taką postać do Obecności. Do Babadooka by pasował idealnie ale nie tutaj :D
Generalnie film był w porządku ale mnie niesamowicie zawiódł. A siódemka poszła za sentyment do pierwszej części :)