,,Obecność 2” to świetne połączenie dwóch podgatunków horroru – ,,haunted house film” i ,,demonic possession”. O ile filmy grozy o nawiedzonych domach mają się całkiem nieźle, w końcu to jeden z najbardziej popularnych elementów ,,horrorowego uniwersum”, to obrazy o demonicznym opętaniu realizowane przez reżyserów po 2000 roku wypadają blado, są to najczęściej produkcje słabe albo co najwyżej bardzo przeciętne, czego dowodem są powstałe niedawno ,,Taśmy Watykanu” (2015). Wyjątkiem od reguły jest film ,,Egzorcyzmy Emily Rose” (2005) Scotta Derricksona, który zasługuje na to, aby znaleźć się na półce obok wybitnego ,,Egzorcysty” (1973) Wiliama Friedkina. Na szczęście zła passa została właśnie przerwana przez Jamesa Wana i drugą część ,,Obecności”. Amerykański reżyser udowodnił swoim kolegom, że jak się chce, to można nakręcić przerażający film o opętaniu.Wielkim atutem filmu jest rewelacyjnie skonstruowana scenografia – dość obskurny dom-bliźniak jego pomieszczenia, w których widz wyczuwa obecność czegoś bardzo złego. Robią wrażenie sceny nocne ze świetnym oświetleniem, twórcy eksponują lampy, stare schody, korytarz, leciwy fotel, na którym zmarł poprzedni właściciel domu. Jest też całkowicie zalana wodą piwnica, w której pojawia się widmo Boba. Wszystko to buduje naprawdę upiorną atmosferę. Wan stopniowo dozuje widzowi napięcie, od niewinnych symptomów, po głosy, kroki, przesuwanie przedmiotów i wreszcie udział zjaw. I jest się naprawdę czego bać, bo obok przerażającego Boba pojawia się powiększona postać z dziecięcej, świecącej zabawki, którą jest ,,pan złowrogi” oraz wspomniana już demoniczna zakonnica, bez wątpienia najstraszniejsze widmo pojawiające się w tym filmie, zapewne niejeden widz będzie miał z jej powodu koszmarne sny. Efekty specjalne są tu zrealizowane na najwyższym poziomie, twórcy zaskakują nas pomysłowością niemal na każdym kroku. Świetnie wypadają momenty przedstawiające opętanie jedenastoletniej Janet, jest tu wyraźny ukłon w stronę ,,Egzorcysty” Friedkina. Nawiązania do tego arcydzieła horroru widać też w scenie, gdy słychać odgłosy przypominające chód szczurów. Jeśli chodzi o lalkę Annabelle, pojawia się tylko na końcu jako eksponat w gabinecie osobliwości Warrenów. Nie można nie zapomnieć o napisach końcowych, które również budzą grozę, bo twórcy na zasadzie porównanie pokazują nam autentyczne zdjęcia z incydentu z Enfield, gdzie między innymi widać rzekomo prawdziwie lewitującą Janet.