Myślę, że reżyser nie zagrał by aż tak prostolinijnie (a z drugiej strony, łatwo go przejrzeć). Tej scenie można nadać więcej znaczeń. Zacznijmy od tego, że w scenach seksu, z twarzy Ezriego nie schodził niebiański wyraz. Czy to wyraz „miłości”? Tak się może zdawać. Z tego można wyprowadzić, że „dotykanie byłego kochanka” funkcjonuje jako jeszcze jeden wyraz owej miłości, jako: (1) działanie, które ma ułatwić zerwanie - i umożliwienie życia jak sprzed; (2) działanie pod publiczność, złożoną z członków społeczności, którzy nie mają poznać, jak przepastne uczucia połączyły naszych bohaterów (co oczywiście łagodzi wyraz zajść, na rzecz jako-takiej przyszłości cadyka); (3) symboliczny akt innego rodzaju, poza powszednią logiką.
Zaryzykowałabym, że miłość jest wieczna i nie istnieją dla niej wymiar czasu i przestrzeni, również oddzielenie. Tragedia okoliczności nie ma wpływu na wyraz tego obrazu jako ukazującego „zmartwychwstanie.” Dla prawdziwie religijnego cadyka, który żyje ponad czasem ludzkim, który ćwiczył się w samopoznaniu, rozstanie nie jest tragedią.