Na podstawie ustawy z 1963 roku w Anglii oraz Walii dzieci od 10 roku życia są sądzeni jak dorośli. 12 letni Rafael oraz jego 23 letni brat Nathan zostają aresztowani w związku z morderstwem partnera swojej matki. Zgodnie z prawem nastolatek jest sądzony jak osoba dorosła. Prawnik oskarżonego jest bardzo niezadowolony z fakt, że jego klient był trzymany w celi dla dorosłych. Pitt zostaje wpuszczony do dziecka, któremu przedstawia siebie i to co ich czeka. Ray nic nie mówi oraz zachowuje się dość apatycznie do momenty kiedy dorosły wyciąga coś do jedzenia. Zostaje ostrzeżony przed opiekunem prawnym, który może być gumowym uchem wymiaru sprawiedliwości.

Następne co widzimy to przesłuchanie chłopca w towarzystwie mecenasa. Zgodnie z ustaleniami na wszystkie pytania odpowiada ''bez komentarza''. Następuje retrospekcja, gdzie Rafael zdecydował się mieszkać z matką i bratem, bo z ojcem nie mógł już wytrzymać. Wcześniej nie miał pojęcia jaka tam panuje atmosfera, że partner jego rodzicielki - Scott o wszystkim decyduje. Kiedy tylko Nathan kwestionuje jego decyzję pytając rodzicielki i mówiąc, że dom należy do niej mężczyzna otwiera piwo stając się pasywno - agresywny, a po chwili podnosi na obu głos. Gdy starszy brat idzie porozmawiać z agresorem na osobności wywiązuje się bójka.

Mamy tu do czynienia z dość ciekawym dramatem po części też sądowym. Pierwsze skojarzenie - ''Zabiłam, aby żyć'' (2015) bardzo podobny fabularnie na tych samych motywach, czyli obronie siebie oraz bliskich przed toksycznym i agresywnym człowiekiem. Również podobieństwo widzę w produkcji ''Dół'' (2020), gdzie mamy młodocianego, który także postąpił nie do końca zgodnie z prawem i poznajemy jego powody. Bardzo uderzyła mnie bierność Veronicy zarówno wobec Scotta, który jawnie okazywał przemoc wobec niej oraz jej dzieci, ale także wobec Ray'a, który zrobił co zrobił w dużej mierze dla niej. Kiedy zabrali jej Serenę i Cristy uznała automatycznie, że są ważniejsze niż ktoś kto poświęcił dla nich swoją wolność.

Zastanawia mnie w tym wszystkim również bierność Nathana, który był współwinny. Nie zrobił absolutnie nic w swojej obronie jak i brata. Po powrocie Scotta po pierwszej sprzeczce z narzędziem, które mu zwrócili co samo w sobie jest absurdem totalnie przestał się angażować. Sąd, który z definicji powinien być bezstronny od początku jest przeciwko młodocianemu mordercy co udowadnia wpuszczeniem prasy na salę, a tym samym wycieknięciu danych obu oskarżonych do mediów i zepsucia im opinii na całe życie. Opieka społeczna także wykazała się biernością oraz brakiem profesjonalizmu uznając Scotta za super człowieka, a rodzinę za szczęśliwą.

Rafael był inteligentnym, lecz mocno introwertycznym chłopakiem, który stawiał dobro rodziny ponad swoje własne. Szkoda, że niewiele wiadomo o jego biologicznym ojcu oraz co wyczyniał, że rodzony syn zdecydował się go opuścić i zamieszkać w domu z agresywnym alkoholikiem. Grant od szkoły na lepsze ubrania przeznaczył na resztę domowników, a sam przywdział byle co wystawiając się na pośmiewisko w szkole. Jego przeciwnicy w sądzie oczywiście widzieli w nim same wady łapiąc się przy okazji kiepskich argumentów o brutalnych grach w które grali z Nathanem. Muzyka oraz gra aktorska moim zdaniem są bez zarzutu. Trochę za mało było scen z udziałem matki. Moja ocena to 9/10.