Zgadzam się z Tobą.

Ja też potraktowałam go w ten sposób -
już imiona bohaterów spowodowały, że włączyła mi się lampka sygnalizująca głębsze znaczenie filmu. Dlatego nie oglądałam go jako taniej opowieści o uczuciach - według mnie nie jest to "pusty film o mezaliansie i amnezji". Adam tęskniący za Eden, miłość mająca siłę połączenia światów... To naprawdę niezła baśń, choć trzeba ją oglądać z cierpliwością.

Mam podobne odczucie. Trzeba go czytać poetycko, poprzez nastrój, wrażenie.