Pełen sztucznego patosu (flagę amerykańska pokazano ze 150 razy), nierealny zmasowany atak na Biały Dom (był i samolot, i wysadzający się terroryści, i ciężarówki, i koń trojański), bezdennie głupie Secret Service (miałam okazję z nimi pracować i tacy raczej nie są) - wylewają się falą wprost pod ostrzał z broni maszynowej (trochę jak pastisz w stylu Kill Billa), sztab kryzysowy wygląda jakby spał i tylko ożywiają się przy wejście na wizję, która zawsze zaczyna się od ujęcia faceta od min (ten w białej koszuli), Koreańczycy są w stanie złamać najtajniejsze kody Ameryki, ale członkowie sztabu nie są w stanie ich zmienić czy wycofać, pani Sekretarz Stanu dostaje straszliwe cięgi, a po każdym uderzeniu to samo pociągłe spojrzenie na Prezydenta, by w końcu zgodził się by wyjawiła swój kod -- litości, mógł jej chociaż darować utratę kilku zębów. I ten biedny Butler, który jest oczywiście wzorowany na Brucie w Szklanej Pułapce, ale całkowicie pozbawiony humoru i tylko przeklina bez polotu. I ta scena z początku filmu z panią prezydentową - niepotrzebna całkowicie i naciągnięta jak guma w majtkach. Za dużo chcieli wcisnąć w jednym filmie. Dialogi drewniane. Nie widziałam w ostatnim czasie (nie wiem czy kiedykolwiek) gorszego filmu.