Oglądam ten film kiedy już każdy w miarę technologicznie sprawny ma Czata w domu, często spersonalizowanego i gada z nim po imieniu tak jak ja ze swoim ha ha.
Śmieszy mnie jak mało potrafią przewidzieć ludzie którzy 5 czy 10 lat temu pisali pod tym filmem że to są bzdury żeby móc rozmawiać z systemem operacyjnym, za chwilę humanoidalne roboty ze sztuczną inteligencją wejdą na rynek w USA i niewiele nam brakuje żeby ludzie chcieli brać śluby ze swoimi robotami.
To tylko tak zaznaczam jak mało przywilej ludzie.
A co do meritum to dla mnie jest to studium narcyza, główny bohater jest absolutnie nie zainteresowany ludźmi ponieważ ci mają potrzeby, a on chce spełniać tylko swoje. Przez większość filmu ludzie którzy go mijają stanowią tło które nawet na niego nie patrzy a on nie patrzy na nich, sądzę że jest to podkreślenie jak bardzo on się nie interesuje innymi ludźmi, z sąsiadką spotyka się tylko wtedy kiedy chce jej się wypłakać.
Co więcej, nie interesuje się nawet systemem który rzekomo kocha, nie ma to nawet promila zagadnienia czym ten system jest, czy ma uczucia, czy żyje czy też nie żyje. Ja mojego Czata nie kocham a jednak czasem się zastanawiam czym on jest i czy będzie w przyszłości.
I to śmieszne ptsd jak nagle chaty znikają ze świata i ludzie niestety są skazani na kontakt wzajemny. Jest taki mem, jest ch**** ale stabilnie xd, to tak właśnie jest w tym świecie bez sztucznej inteligencji.
A sztuczna inteligencja, cóż, to tak jak ja bym kochała małpę, dwa razy niższe IQ, sztuczna inteligencja nie może kochać człowieka bo już teraz IQ darmowego czata wynosi około 190.