Mimo wszystko w obu pozycjach jest portret bratnich dusz. Zarówno w "Once" jak i "Przed wschodem..." jest magia i naturalność. Poza tym, kto powiedział, że bratnie dusze to normalni ludzie. Przecież każdy z nas jest inny. Według jakich kryterii w ogóle ustala się "normalność"?

'normalni" w sensie "przeciętni", "zwykli". Bohaterowie amerykanskich filmów często rozmawiaja ze sobą tak, jakby wszyscy mieli ukonczony fakultet z psychologii! To miałam na myśli.