Najbardziej czekałem, w jaki sposób film odniesie się do jednej z najważniejszych kwestii we współczesnej historii: spóźnienie się Amerykanów z bombą atomową na Niemcy. Świat wyglądałby inaczej, gdyby zdążyli. Niby Niemcy są obecni, ale w odległym tle. A nie jako codzienne odniesienie w powiązaniu z tym co się działo na froncie: zdążymy na Berlin czy nie? Amerykanie bardzo nie lubią, kiedy przypomina im się o tej ich (a przede wszystkim Grovesa i Oppenheimera) wielkiej porażce. Na ten temat pada tylko jedno zdanie w przemówieniu Op. po ataku na Japonię: "Szkoda, że nie zdążyliśmy na NIemcy". A o tym, jak nie zdążyli powinien być cały film.
Po drugie: typowe dla współczesnych liberalnych Amerykanów wykrzywianie roli Rosji i komunizmu. Przecież to było naprawdę śmiertelne niebezpieczeństwo dla USA. A film stwarza wrażenie, że śledztwa związane ze wspieraniem komunizmu to prześladowanie Bogu ducha winnych Amerykanów przez niewydarzonych, antypatycznych urzędników USA. Zapewne Nolan niedługo nakręci film o prześladowaniu Trumpa i jego ludzi którzy niewinnie pomagali Putinowi i jego bandzie wpłynąć na wynik wyborów w USA.
Po trzecie, drobniejsze: Dowódcą tego projektu był przez cały czas generał Groves . Nb. obecny także w filmie płk. Nichols w sławnej wypowiedzi mówi, że "Groves to największy, chamski sukinsyn, jakiego spotkał w życiu. Ale gdyby miał możliwość wskazania szefa projektu Manhattan - na pewno wskazałby Grovesa". Oppenheimer by "tylko" szefem laboratorium naukowego. Nb. reżyser nie jest konsekwentny. W pierwszym kontakcie proponuje Op. bycie dyrektorem projektu, zaś po spóźnionej eksplozji dziękuję mu (tu: słusznie) za kierowanie ośrodkiem w Los Alamos.
Film nie dba o realia, reżyser demonstruje w hollywoodzki sposób swoją modną liberalną niechęć do USA i ich walki z komunizmem..