Porusza kilka istotnych problemów samego zrzucenia bomby - rzecz jasna, oprócz tych stricte makabrycznych w swoich skutkach, w odniesieniu do ludności cywilnej zbombardowanej Japonii. Otrzymaliśmy również wątek ewentualnej ingerencji komunistów w owy projekt tytułowego bohatera, jak i dogłębne rozważania nad dalszymi konsekwencjami zamierzonej detonacji, jeśli chodzi o przyszłościowe relacje Amerykanów z Sowietami oraz wpływem omawianej operacji na światowy porządek.
Gra aktorska oczywiście stoi na wybitnym poziomie; w szczególności Murphy oraz RDJ wznoszą projekt pod tym względem na istne wyżyny aktorstwa. Muzyka idealnie komponuje się z konkretnymi, najważniejszymi wydarzeniami, wraz z subtelnym naświetleniem twarzy bohatera, gdy ten zaczyna przejawiać pewne niezdecydowanie, wyrazne powątpiewania, badz istne przerażenie, co skutkuje widoczną walką z emocjami.
Film odznacza się również nieuchronnymi wadami, a mianowicie bardzo szybkim i dość rozległym otwarciem; bohaterów uświadczymy tutaj multum - kaskada nazwisk naukowców, oficerów, a także urzędników występujących w adaptacji potrafi nieco przytłoczyć. Narracja prowadzona jest bardzo starannie i intrygująco, ponieważ przez cały seans systematycznie przeplata nam się kilka osi czasowych, co z powodzeniem pozwala nam na ostateczne uzupełnienie obrazu głównej fabuły, a także finalne zrozumienie motywów, jakimi kierowali się poszczególni bohaterowie - krok po kroku, aż do ostatniej sekwencji, która wieńczy najnowsze dzieło Nolana.