Nie powiem, że film jest beznadziejny. Nie no - osoby Oppenheimera nie znałem, także wiele informacji i wydarzeń przedstawionych w filmie było dla mnie ciekawymi nowinkami, intrygujący wątek komuny, partii itp., wiele nazwisk, czy tytułów książek, które nie pojawiły się w filmie przez przypadek... Zdrada, intryga, zemsta, wiele ciekawych wątków, ale...

Ale montaż i tempo filmu to była IMO tragedia. Serio, tragedia.
3 Godziny. TRZY GODZINY i tempo było wprost galopujące, a montaż wręcz poszatkowany, posklejany z tak wielu cięć i zmian ujęć, że tak interesujący temat, tak poważny "topic" był tak prędko przedstawiany, że w pewnym momencie czułem dyskomfort w kinie. I trwał od do końca filmu...

Kwintesencją, takim punktem zwrotnym, w którym zaliczyłem w sali kinowej facepalma i zacząłem wcinać przekąski była scena, gdzie Oppenheimer miał swojego pierwszego, a zarazem jedynego studenta...
Jak szybko, wręcz błyskawicznie ta scena została odegrana, wręcz odklepana, dialog po skierowaniu Oppenheimera w kierunku tablicy, kiedy dyskutując zaczął na niej kreślić... Aż się zaśmiałem...
...
I tak właściwie do końca filmu...

Do tego żadna rola, żadna prezencja aktorska nie zrobiła na mnie jakiegokolwiek wrażenia, jak i nie było ani jednego ujęcia które widząc wywołałoby u mnie cichy szept "That's a nice shot Mr. Nolan"...
Coraz bardziej tracę wiarę w "obecne kino" i coraz bardziej przymierzam się do oglądania "starych klasyków", które były pisane i kręcone "za dawnych czasów"...