Film jest świetny. Wręcz wybitny. Obsada aż kłuje po oczach. Scenografia, muzyka, gra aktorów - nie potrafię się specjalnie do niczego przyczepić. Ale na tym filmie chyba odczułem przesyt. Całość była tak nabuzowana kinowymi sztuczkami - podniosłą muzyką a'la Zimmer (w sumie szkoda, że to nie był Zimmer - może potrafiłby się bardziej ograniczyć niż Goransson), ekspresyjnymi zdjęciami, dialogami, które nigdy nie były przyziemne tylko zawsze górnolotne, jakby postacie chciały za każdym razem wygłosić filozoficzną sentencję... Miałem wrażenie oglądania trzygodzinnego trailera, gdzie każda scena, zwykła rozmowa, jest podkreślona skrzypcowym podniosłym staccato, albo złowieszczym basem, wszystko jest na maksa. Wiem, że 90% ludzi było zachwyconych. Ja mimo wszystko czułem się jakby zmuszono mnie do zjedzenia pysznego tortu, ale nie kawałka tylko całego... Rzygam tęczą. Dodatkowo jestem dość mocno zainteresowany fizyką kwantową czy teoriami Einsteina i trochę mi smutno, że w filmie potraktowano to bardzo po macoszemu. Wyjaśnienie reakcji łańcuchowej było ledwo liźnięte - sam proces tworzenia bomby atomowej, pełen wybojów przecież, w filmie został praktycznie pominięty. Tak więc jest wybitnie, ale moim zdaniem zbyt podniośle (patetyczna muza jest non stop...) i brakuje co nieco od strony naukowej.