Film jest dobry, ale, moim zdaniem, nie jest to arcydzieło. Moje lekkie rozczarowanie może wynikać z tego, że nie znam historii projektu Manhattan i życiorysu Oppenheimera, ale z drugiej strony nie ma wymagania, żeby widz znał te zagadnienia. Na pewno nie jest to film taki jak Piękny umysł i to dobrze, bo tamten film już widzieliśmy, ale dla mnie tamte film był o niebo lepszy.
Tu mamy historię Oppenheimera opowiedziana w sposób dosyć chaotyczny, co powoduje pewien dyskomfort. Różne linie czasowe łączą się na sam koniec, ale jednak przez cały film to serwowanie historii porozrzucanej jak puzzle jest męczące. Film jest dosyć długi, a jednak brakowało mi dobrego zarysowania postaci; ludzie pojawiają się i znikają i w sumie nie wiadomo jaka była ich rola w tym projekcie. Sam Oppenheimer pokazany jest chyba takim jaki był naprawdę z zaletami i wieloma wadami. Osobiście brakowało mi pokazania dlaczego główny bohater był geniuszem i na czym polegał jego wkład w projekt, bo to cięcie linii czasowych nie pozwala na ułożenie sobie tej historii w głowie. Zabrakło mi też tego napięcia i rozterek, które pokazali kiedyś twórcy Gry tajemnic, a akcja tamtego filmu też toczyła się w czasie wojny.
Na plus na pewno obsada i całkiem dobra rola Roberta Downey Jr. Oldman jako prezydent Truman to perełka. Kiedy człowiek, w czasie seansu, słyszy nazwiska tych wszystkich znanych naukowców, to uświadamia sobie skalę projektu. Film warto zobaczyć, ale jeżeli ktoś spodziewa się wartkiej akcji i wybuchów, to się rozczaruje.