widziałam ten film na festiwalu "etiuda&anima 2005". niestety jakość obrazu i dźwięku była zła, co bardzo przeszkadzało w oglądaniu. film mnie bardzo irytował. mimo że jestem ciekawa innych kultur, ten film mnie zmęczył. główny bohater, mały chłopczyk Gilson jest najbardziej rozwydrzonym i niewychowanym bachorem na świecie - potrafi tylko przeszkadzać i krzyczeć. jego siostra, Gami, jest niewidoma - ktoś bez przerwy jej dokucza, ona doświadcza samych przykrych doświadczeń i ciągle płacze. mnisi opiekujący się dzieciakami pozwalają im na wszystko. przeplatane jest to sentymentalnymi wspomnieniami zmarłej matki, wzruszającymi momentami skruchy Gilsona i scenami a'la matrix (;-)). koniec końców chłopiec umiera, przychodzi po niego koreańska bogini Pani Miłosierdzia i zabiera go do nieba. sporo osób na tym filmie płakało ze wzruszenia. mnie niestety nadmiar ckliwości i paskudny charakter chłopca odstręczył. może mam za twarde serce? nie wiem. polecam "oseam" tym, którzy lubią posmucić się nad cierpieniem dzieci.