Miałem mieszane uczucia podchodząc do tego senasu. Znałem opinie i oceny na Filmwebie i
delikatnie mówiąc były różne;). Film jednak mile mnie zaskoczył. Był bardzo pozytywny, pełen
magii i to nie w takim magicznym, dosłownym znaczeniu, ale takim jak magia w święta Bożego
Narodzenia. Czuć było, że twórcy filmu utożsamiają się z Ozem;). Ten film to taka matrioszka,
jest bardzo wielowymiarowy;). Z jednej strony sama historia jest hołdem dla przemysłu
filmowego, pokazuje, że kinematografia wywodzi się ze sztuczek magicznych;). Oz to taki
mag/reżyser/wynalazca czyli opisując jednym słowem wizjoner:) Z drugiej strony sam film bije
magią efektów specjalnych, stworzono inny świat, wizjonerski świat. Wszystko było piękne,
niemalże idealnie w tym filmie, ale od początku czegoś mi w nim brakowało, tego łał. Twórcy
filmu tak bardzo byli zapatrzeni w możliwości magii kina, że zapomnieli o tym, że największym
cudem jest sam człowiek. No i właśnie tego najbardziej brakowało w filmie. Postaci mimo iż nie
są jednowymiarowe, to jednak ich historie, uczucia są potraktowane bardzo po macoszemu. Film
nie skupia się na scenariuszu, ale własnie na efekciarstwie. A ja bym chciał więcej..mogli nawet
zrobić Oza dla dorosłych, ale niech pokażą jego relacje z wiedźmami, z dobrą wróżką.
Brakowało mi też humoru. A postaci były do tego przednie..Także kończąc chciałbym aby
zrobiono kiedyś Oza na poważnie, nie dla dzieci, ale dla dorosłego widza. Ta historia na to
zasługuje. I jestem pewien, że nie tylko nie utraci swojej magii, ale tylko zyska. Bo właśnie to co
mi się nie podoba we współczesnych baśniach, to właśnie to, że pozbawia się ich prawdy o
życiu- tego jak wygląda uczucie, zranienie, śmierć. Bracia Grimm bez zażenowania pisali o tym
wszystkim w swoich opowiadaniach. Wróćmy do tego.