Synek Madeline umiera w czasie porodu. Po pogrzebie wraz z mężem Ranem wyprowadzają się na wyspę - do domu, który kobieta odziedziczyła po swoich przodkach. Madeline nie... Zobacz pełny opis
Synek Madeline umiera w czasie porodu. Po pogrzebie wraz z mężem Ranem wyprowadzają się na wyspę - do domu, który kobieta odziedziczyła po swoich przodkach. Madeline nie czuje się tam najlepiej, jej psychika jest w coraz gorszym stanie. Mówi mężowi, że często słyszy w domu płacz dziecka. W dodatku przygląda się jej jakaś staruszka, a gdySynek Madeline umiera w czasie porodu. Po pogrzebie wraz z mężem Ranem wyprowadzają się na wyspę - do domu, który kobieta odziedziczyła po swoich przodkach. Madeline nie czuje się tam najlepiej, jej psychika jest w coraz gorszym stanie. Mówi mężowi, że często słyszy w domu płacz dziecka. W dodatku przygląda się jej jakaś staruszka, a gdy próbuje z nią porozmawiać, kobieta ucieka. Madeline zaprasza na wyspę swoją przyjaciółkę Jo, którą Ran nie za bardzo lubi. Okazuje się, że płacz dziecka ustaje, gdy Madeline śpiewa mu kołysankę i buja pustą kołyskę znalezioną w jednym z pokojów. Nazywa dziecko Kevinem. Ran zaprasza na kolację swojego kolegę - lekarza. Szybko zaprzyjaźnia się on bliżej z Jo. Ran wmawia Madeline problemy psychiczne i nie wierzy zapewnieniom jej i Jo o usłyszanym płaczu dziecka. W czasie spaceru Madeline odnajduje anonimowy grób z charakterystycznym symbolem. Kilka dni później udaje się jej porozmawiać z przyglądającą się jej staruszką. Okazuje się, że kobieta jest od wielu lat niewidoma, a kiedyś uważano ją na wyspie za wiedźmę. Mówi Madeline, że czeka na nią śmiertelne niebezpieczeństwo i musi być niezwykle ostrożna. Kobieta postanawia wyjaśnić sprawę tajemniczego płaczu. Jo odnajduje na strychu stare kroniki domu, prowadzone przez ciotkę Sarah Gage. Kiedy Madeline kolejny raz słyszy płacz dziecka za ścianą, wraz z Jo i Ranem rozbijają ją i znajdują drzwi z symbolem identycznym jak na nieznanym grobie. Ale wtedy płacz ustaje. Kilka dni później, podczas następnego płaczu, Madeline otwiera drzwi. Wylatuje z nich z ogromną siłą coś, co Jo nazywa "fizycznym odzwierciedleniem bólu". Znajdują zdjęcie małego chłopca. Po dokładnej analizie kronik wychodzi na jaw, że wuj Madeline przywiózł do domu dziecko - chłopca - który był synem jego i kochanki. Madeline rozmawia na ten temat z miejscowym księdzem i również w księgach parafialnych odnajduje datę śmierci chłopca. Wciąż nie może ustalić jego tożsamości. Dlatego wraz ze znalezionym zdjęciem wybiera się do ociemniałej staruszki. Ta mówi jej, że "coś" jest na wolności, że teraz jeszcze bardziej zagraża jej życiu. Opowiada o chłopcu i cioci Madeline, która po poronieniu weszła do oceanu i utopiła się. Opowiada też, w jakich okolicznościach straciła wzrok. Wtedy pojawia się duch chłopca, który zabija staruszkę. Madeline oraz Ran, Jo i lekarz uciekają. Po drodze na ich samochód spada drzewo. Kilka dni później Jo znajduje list ciotki Madeline, w którym ta wyznaje, że chłopiec imieniem Kevin był adoptowany i pochodził ze zdrady jej męża. Ona nie mogła tego wybaczyć mężowi, toteż znęcała się nad chłopcem i zamknęła go w wieży. Gdy chcą o tym powiedzieć Madeline, odkrywają jej zniknięcie. Po długich poszukiwaniach odnajdują ją... w oceanie. Nie chcąc, by powtórzyła się sytuacja ciotki Gage, Ran ratuje ją. Jednak od tego momentu "coś" wysysa z niej życie. Medycyna nie jest w stanie nic na to poradzić. Próby opuszczenia wyspy nie udają się. Jo idzie na górę po koc dla chorej Madeline, ale wtedy do domu dostaje się duch zmarłego Kevina. Na szczęście na górę w porę przybiega lekarz i oboje idą na dół. Niestety, nie mogą opuścić domu, ponieważ duch Kevina zamyka im wszystkie drogi ucieczki. Madeline śpiewa mu kołysankę i on się uspokaja. Wtedy uciekają, a dom zaczyna płonąć. Madeline jednak wraca tam. Wszyscy myślą, że spłonęła, gdy słyszą jej śpiew...
