Shane Wolfe, agent tajnych służb, otrzymuje niezwykłe zadanie: ma chronić dzieci zaginionego naukowca, Plummera, który pracował nad tajnym projektem na potrzeby wojska. Musi także wykryć sprawców całego zamieszania, co jest jednak wysiłkiem niewielkim w porównaniu ze sprawdzeniem się w roli zastępczego ojca. Bo dzieciaki nieraz przyprawią go o ból głowy… Zoe przeżywa nastoletni bunt i problemy dojrzewania, czternastolatek Seth jest nie mniej kłopotliwy, podobnie jak ośmiolatka Lulu. A są jeszcze całkiem małe pędraki – Peter i Tyler. Nieustępliwy twardziel stopniowo odkrywa w sobie ojcowskie talenty… Bohater rodzinnej akcji Moim zdaniem, „Pacyfikator” to komedia w prawdziwie klasycznym disnejowskim stylu – mówił Diesel. – Mamy tu bohatera, który właściwie już zapomniał, co to znaczy mieć rodzinę. Jest członkiem elitarnej formacji Navy S.E.A.L.S., i od lat nie zbliżył się do nikogo emocjonalnie. Shane to świetnie nakreślona postać: człowiek, który wie niemal wszystko o technikach walki, lecz wykazuje zupełną bezradność w tak przyziemnych kwestiach, jak zmiana pieluchy. Jego życie przewraca się do góry nogami. Aktor podkreślał, że po raz pierwszy dostał szansę, by zagrać rolę czysto komediową. Mamy tu do czynienia z prawdziwą metamorfozą bohatera, a to jest wyzwalające doświadczenie dla kogoś takiego, jak ja, zaklasyfikowanego jako „większy niż życie” bohater kina akcji. Producent Gary Barber oczywiście zdawał sobie sprawę, że podobny eksperyment już kiedyś się powiódł: Arnold Schwarzenegger udowodnił w „Gliniarzu w przedszkolu” i „Juniorze”, że takie poszerzenie emploi jest nie tylko możliwe, ale i bardzo wskazane. Zdaniem Barbera, Vin ma naprawdę ujmującą osobowość, a w dodatku niezwykłe wyczucie komediowego stylu gry i rytmu. Szczerze mówiąc, nie ma zbyt wielu aktorów, którzy by podołali takiemu zadaniu – dodawał drugi z producentów, Roger Birnbaum. – Oczywiście, to nadal musi być całkowicie wiarygodny „bohater z żelaza”, który bez trudu sprosta czysto fizycznym wymogom roli i będzie w tym całkowicie wiarygodny. A jednocześnie, bez cienia wysiłku i pretensjonalności, płynnie przełamie sztywne reguły gatunku, by dać zabawną, złagodzoną wersję takiego ekranowego wizerunku. Według producentów, kluczową sprawą było znalezienie reżysera, który nie strywializowałby tego pomysłu, lecz w pełni wyzyskał jego możliwości. Wybór padł na Adama Shankmana, który – zdaniem Birnbauma – ma już rozpoznawalny styl i lekkość w łączeniu odmiennych elementów: akcji i wzruszenia, komediowych rozwiązań i psychologicznej obserwacji. Wreszcie, potrafi doskonale prowadzić aktorów, czego dowiódł zwłaszcza we „Wszystko się wali” z kapitalnym duetem Steve Matin – Queen Latifah. Fizyczne wyszkolenie i odporność, wyćwiczona skłonność do strategicznej kalkulacji i skrywane pod maską chłodu emocje – wszystko to pomoże zapanować bohaterowi nad piątką rozhukanych dzieciaków – mówił reżyser. – I mam nadzieję, że będzie to nie tylko źródłem zabawnych sytuacji i gagów, ale i wzruszenia. Perfekcyjna piątka Widzowie muszą uwierzyć, że filmowe dzieci Plummerów rzeczywiście są rodzeństwem – takie założenie przyświecało twórcom filmu. Shankman postanowił wydobyć z młodych wykonawców zaskakujące aspekty ich osobowości. Na odtwórczynię roli Zoe upatrzył sobie Brittany Snow, gwiazdę popularnego serialu NBC „American Dreams”. Brittany gra tam słodką i bardzo grzeczną amerykańską dziewczynę – mówił. – Ale miałem wrażenie, że doskonale da sobie radę również z przeciwieństwem takiego charakteru i świetnie zagra zadziorną nastolatkę, skłonną do prowokacji. Jej starcie z postępującym według sztywnych reguł Wolfem musiało być naprawdę gwałtowne. Nie zapominajmy też, że jest ona niejako najdonośniejszym głosem całego rodzeństwa. Podczas przesłuchania Brittany nie zawiodła mnie i pokazała, że dobrze rozumie intencje, zawarte w scenariuszu. Po prostu miała w sobie mnóstwo impetu, niezbędnego, by uwiarygodnić postać Zoe – wspominał reżyser. To osoba, która swym zachowaniem wręcz rozpaczliwie domaga się zwrócenia na siebie uwagi – mówiła młoda aktorka. – Jest w tym zabawna, a czasem irytująca i wzruszająca. Większość jej wyczynów bierze się z tego przemożnego pragnienia, by ludzie ją zauważyli i zapamiętali. Bez dwóch zdań – to nie jest dobry materiał na kogoś, kto by chciał się podporządkować wojskowej dyscyplinie. Właśnie ze zderzenia tych dwóch zupełnie odmiennych typów mentalności film czerpie, moim zdaniem, swą komiczną siłę. Snow, zanim odniosła wielki sukces we wspomnianym serialu jako nastolatka Meg Pryor, przeżywająca dojrzewanie w burzliwych latach 60., występowała w licznych radiowych i telewizyjnych reklamówkach (zwykle użyczała głosu), pojawiała się też na scenach lokalnych teatrów (pochodzi z Tampy na Florydzie). Spory sukces odniosła w objazdowej inscenizacji słynnego musicalu „Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat”. Zdobyła główną rolę w soap-operze „Guiding Light”, gdzie zagrała nastolatkę z problemami. Wystąpiła także w kilku odcinkach seriali „Safe Harbor” oraz „Sea Quest” i w pilocie serii „Murphy’s Dozen”. Aktorka podkreślała, że jest duża różnica pomiędzy pracą w telewizji i w kinie. Tu mogłam obserwować pracę ludzi od efektów specjalnych, i poznać kulisy wszystkich tych niesamowitych kaskaderskich numerów. Zresztą, moim zdaniem, główny walor naszego filmu to precyzyjne połączenie slapsticku i pełnej słodyczy historii rodzinnej. Do roli Setha Plummera, nastolatka, który przeżywa w swoim życiu naprawdę bardzo ciężki i dość mroczny okres, Shankman wybrał Maksa Thieriota. Musiał się on wykazać talentami wokalnymi i tanecznymi, ponieważ jego bohater występuje w dość niezwykłym przedstawieniu teatralnym, w którym na scenie pojawiają się przebrane zakonnice i ... naziści. Potrzebowaliśmy kogoś, kto podąży trudną ścieżką pomiędzy komedią a patosem – mówił reżyser. –Thieriot okazał się doskonałym wyborem. Potwierdził to Diesel. Jest pełnym wdzięku dzieciakiem, a jednocześnie już ukształtowanym aktorem. Powiedziałem mu, że moim zdaniem, czy chce tego, czy nie, czeka go wielka przyszłość. Oczywiście, jeśli nie spocznie na laurach – mówił gwiazdor. Przedtem Thieriot wystąpił tylko w jednym filmie: „Catch the Kid”. Seth, gdy film się zaczyna, jest bardzo smutną postacią. Nie ma ochoty z nikim rozmawiać, izoluje się i, by podkreślić swój stan ducha, ubiera się w czarne ubrania. Dopiero pojawienie się Shane’a odmienia go. Shane tłumaczy mu, że nie ma nic złego w byciu aktorem. To zabawne, ponieważ ten twardy facet zapewne nigdy nie szanował tego zawodu – mówił Max o odtwarzanej przez siebie postaci. Thieriot doskonale wspominał współpracę z Dieselem. Oczywiście i ja, i reszta młodych aktorów, byliśmy onieśmieleni. Kojarzyliśmy Vina z jego ekranowym wizerunkiem i czuliśmy respekt. Ale lody szybko zostały przełamane – graliśmy razem w gry wideo i coraz więcej rozmawialiśmy. Bardzo dużo nauczyłem się od niego jako aktor. Vin sugerował mi, że powinienem dobrze wczuć się w postać Setha, prześledzić jego uczucia i sposób rozumowania. W przypadku tej postaci nie zawsze było to łatwe. Do roli Lulu, zafascynowanej wschodnimi sztukami walki, aktor Steve Martin polecił Shankmanowi Morgan York, z którą wystąpił w komedii familijnej „Fałszywa dwunastka” (Cheaper by the Dozen). Tak wspominał to reżyser: Steve powiedział: „Bierzesz pod uwagę Morgan? Nie wahaj się ani chwili! Ona jest najlepsza.” I to mi wystarczyło. York pojawiła się po raz pierwszy na ekranie w wieku... ośmiu miesięcy, kiedy to wystąpiła w reklamie termometrów do ucha. Mieszka w Nowym Jorku, uczęszcza do City and Country School w Greenwich Village oraz do Joffrey School of Ballet. Pojawiała się wielokrotnie w „Ulicy Sezamkowej”, zagrała w krótkometrażówce „The Vest”, a także w telewizyjnych serialach „Life with Bonnie” oraz „The Practice”. Lulu bardzo chciałaby zostać bohaterką, uwielbia gry wideo i pilnie ćwiczy sztuki walki. Jest naprawdę wysportowana, a przy tym bardzo bystra. Co innego jednak zabawa, a co innego prawdziwa walka. Nic dziwnego, że Lulu wraz z pozostałymi dzieciakami może doprowadzić Shane’a do szaleństwa – śmiała się aktorka. Mama, niania i cała reszta Do roli mamy niesfornej gromadki Plummerów zaangażowano Faith Ford, aktorkę znaną przede wszystkim z roli dziennikarki Corky Sherwood w serialu „Murphy Brown”, za którą zdobyła pięć nominacji do nagrody Emmy i dwie do Złotego Globu. Z powodzeniem występowała także w innych serialach: „Norm”, „Hope & Faith” czy „Maggie Winters”. Pochodzi z Luizjany. Grała w szkolnych przedstawieniach teatralnych, wzięła udział w konkursie „Teen Magazine” na modelkę, po czym przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie próbowała modelingu, grała w reklamówkach oraz uczęszczała do szkoły aktorskiej. W wieku 18 lat dostała rolę w soap-operze „Inny świat” (Another World). Następnie pojawiła się w serialach „Popcorn Kid” i „Thirtysomething”. Zagrała także w filmach kinowych „Północ” (North) Roba Reinera i thrillerze s-f „Night Visitors”, oraz w telefilmach „Her Desperate Choice” i „Moms on Strike”. Przeczytałam scenariusz i naprawdę mi się spodobał. Połączenie akcji z poczuciem humoru przypominało moją ulubioną „Różową Panterę”. Poza tym, nie darowałabym sobie okazji zagrania sceny akcji z Vin Dieselem – żartowała aktorka. Szukałem blondynki, prawdziwej piękności o wielkich niebieskich oczach – mówił reżyser. – Kogoś, kto by stworzył wiarygodną postać współczesnej amerykańskiej matki, silnej i sprytnej. Od dawna obserwowałem z zainteresowaniem, a często z podziwem, karierę Faith. Wydawała mi się idealna do tej roli, jest naprawdę atrakcyjna i przy tym zabawna – dodawał Shankman. Diesel tak komentował udział Ford w filmie: To była wdzięczna rola. Faith musiała zagrać osobę, która jest bardzo, ale to bardzo sceptyczna w stosunku do opiekuńczych zdolności mojego bohatera. A jednocześnie nieomylny matczyny instynkt podpowiada jej, że tego faceta można obdarzyć jednak kredytem zaufania. Ważną rolę – czeskiej niani Helgi – zagrała doświadczona aktorka komediowa Carol Kane. Zdobyła nominację do Oscara za rolę w filmie Joan Micklin Silver „Hester Street” (1975) oraz dwukrotnie była laureatką nagrody Emmy za występ w serialu „Taxi”. Ma na swoim koncie wiele charakterystycznych ról w klasycznych już filmach, takich jak „Porozmawiajmy o kobietach” Mike’a Nicholsa, „Ostatnie zadanie” Roberta Towne’a, „Annie Hall” Woody’ego Allena, czy „Pieskie popołudnie” Sidneya Lumeta. Ostatnio zagrała w „Confessions of a Teenage Drama Queen” (DVD: Wyznania małoletniej gwiazdy) i niezależnej produkcji „Cosmopolitan”. Bardzo aktywnie współpracuje z telewizją. Jest też wszechstronną aktorką teatralną, na Broadwayu grała z powodzeniem zarówno w repertuarze klasycznym („Makbet”, „Burza”), jak i we współczesnych sztukach, zwłaszcza w komediach. Uznawana jest za specjalistkę od ról kobiet ekscentrycznych, potrafi mówić z wieloma różnymi akcentami. Zawsze uważałam, że aktorstwo polega na całkowitej przemianie w kogoś innego – mówiła aktorka. – Im ten ktoś bardziej dziwaczny, tym jest zabawniej. Tym razem miałam radość nie tylko z wymyślenia dziwnego akcentu Helgi, ale także z charakteryzacji i wyczynów czysto fizycznych. Spadam ze schodów, biję się z Vin Dieselem, czegóż chcieć więcej? Toż to czysty ubaw! Aktorka dodawała, że była pod wrażeniem gry swego partnera. Na pozór to, co miał zrobić, wydawało się proste, Ale zobaczyć, jak groźna twarz tego twardziela rozjaśnia się, gdy patrzy na dzieci.... Nie każdy potrafiłby to wiarygodnie zagrać. A Diesel jak najbardziej. Bo on w prawdziwym życiu naprawdę polubił dzieciaki, z którymi grał. Obsadę uzupełnili: w roli dyrektorki szkoły Claire Fletcher – Lauren Graham, w roli wicedyrektora Murneya – Brad Garrett. Graham zebrała ostatnio bardzo dobre recenzje za występ u boku Boba Billa Thorntona w „Złym Mikołaju” (Bad Santa) Terry’ego Zwigoffa, zdobyła też nominację do nagrody Emmy za rolę w serialu „Gilmore Girls”. Pojawiła się w wielu serialach telewizyjnych, była też partnerką Keanu Reevesa w „Słodkim listopadzie” (Sweet November), Meryl Streep w „One True Thing” (DVD: Jedyna prawdziwa rzecz) czy Ewana MacGregora w thrillerze „Nightwatch” (DVD: Nocna zmiana). Lauren była idealną partnerką dla Vina – śmiał się reżyser. – Ktoś, kto zagrał dziewczynę, która owinęła sobie wokół palca takiego abnegata, jak Billy Bob w „Złym Mikołaju”, może wzbudzić gorące uczucia i u Vina, a nawet założyć z nim rodzinę. Aktorka powiedziała, że udział w tym filmie był dla niej pod kilkoma względami całkiem nowym doświadczeniem. Nigdy tyle nie pracowałam z dziećmi i ze zwierzętami, i to często naraz, w tej samej scenie. No i jeszcze był Vin. Moja bohaterka ma wojskową przeszłość, więc z czasem jest coraz mniej odporna na wdzięk tego milczącego umięśnionego łysola. Brad Garrett znany jest przede wszystkim z serialu „Wszyscy kochają Raymonda” – zdobył trzykrotnie nominację do nagrody Emmy za rolę brata głównego bohatera. Karierę zaczynał jako komik estradowy. Szybko zdobył popularność. Poprzedzał występy takich artystów jak Diana Ross, Frank Sinatra, Sammy Davis Junior, Julio Iglesias czy Liza Minnelli. To otworzyło mu drogę do telewizji, gdzie potwierdził swą klasę występami w komediowych serialach „Roseanne”, „Oszalałem dla ciebie” (Mad About You), czy „Seinfeld”, w którym zagrał wyjątkowo obsesyjnego mechanika samochodowego. Pracował też w dubbingu, podkładając głosy postaci w takich animowanych hitach, jak „Casper” czy „Gdzie jest Nemo”. Gdy przeczytałem w scenariuszu, że jest tam scena, w której mam stoczyć zapaśniczy pojedynek z Vinem Dieselem na boisku szkolnym, poczułem się co najmniej niepewnie – wspominał aktor. – Ale Vin okazał się bardzo miłym i bezpośrednim facetem i… nie uszkodził mnie. Nie taki Diesel straszny... Brittany Snow wspominała ze śmiechem: Wszyscy moi przyjaciele pytali o Vina: czy on jest naprawdę taki przerażający? Czy jest wielki i zły i każdego chce bić? A Vin jest jak kula sprężonej energii, wszędzie go pełno i jest naprawdę zabawny, a tego nikt by się po nim nie spodziewał. Potwierdzał to Birnbaum: Nie mówię tego, bo tak trzeba. Vin po prostu (pod tym szorstkim wizerunkiem, który znamy z filmów) jest wrażliwym człowiekiem. Bardzo uważał, by żadnemu z dzieciaków nic się nie stało i żeby się go nie bały. Barber dodawał: Może trudno w to uwierzyć, ale gdy kamera przestawała pracować, ten groźny na pozór facet bawił się z maluchami w najlepsze. Potwierdza to Diesel. Doszło do tego, że gdy któreś z dzieci na planie zaczynało ryczeć albo kaprysić, wzywano mnie na pomoc. Przezywano mnie Zaklinaczem Dzieci. Carol Kane wspominała: Czasem mieliśmy już zaczynać kręcić, a dzieciaki nie odstępowały Vina. Musiałam je przywoływać do porządku. Mówiłam wtedy: Hej, oddawaj je! To ja jestem tu nianią. Oprócz dzieci, Diesel miał jeszcze jednego niezwykłego ekranowego partnera: niejakiego Gary’ego, kaczora, będącego członkiem rodziny Plummerów. Ja i kaczor? Zastanawiałem się, jak to ma wyglądać… Na szczęście mieliśmy dobrych treserów – mówił Diesel. Ale i tak nie obyło się bez incydentu z udziałem kaczora Whitewatera, jednego z sześciu, które grały rolę Gary’ego. Tak wspominała to Faith Ford: Kręciliśmy pełną emocji, naprawdę trudną scenę, podczas której opowiadam Vinowi o śmierci mego męża. W tym czasie kaczor miał go pociągnąć za ucho. Robiliśmy właśnie trzeci dubel, gdy zwierzak widocznie uznał, że coś robi nie tak. I po prostu złapał Vina z całej siły za ucho i z nic nie chciał puścić. Pomimo to, Vin dokończył dialog, chociaż widać było, że nie jest to łatwe. Okazał się prawdziwie twardym facetem. Diesel nie ukrywał, że sposób pracy Shankmana bardzo mu odpowiadał: Adam nie należy do reżyserów, którzy są oschli i bezwzględni. Pozwala na improwizację. Nie musisz znać dokładnie każdej linijki dialogu. Szczerze mówiąc, trochę bałem się nowego dla mnie gatunku. Ale przypomniałem sobie radę Toma Hanksa, której udzielił mi na planie „Szeregowca Ryana”. Powiedział wtedy: Vinny, bierz koniecznie role, których się obawiasz. I teraz myślę, że miał sto procent racji, chociaż na początku czułem się trochę nieswojo.
O aktorze
Vin Diesel Właśc. Mark Vincent. Jeden z najpopularniejszych gwiazdorów współczesnego kina akcji. Urodził się 18.07.1967 roku w Nowym Jorku. Odniósł kasowe sukcesy w dwóch filmach Roba Cohena – „Szybcy i wściekli” oraz „XXX”. Wychował się w nowojorskim Greenwich Village. Twierdzi, że ma pochodzenie włoskie i afroamerykańskie. W wieku siedmiu lat debiutował na scenie Theatre for the New City. Podobno przyszedł do teatru z kolegą, z zamiarem zdemolowania budynku, ale reżyserka zachęciła go do pracy aktorskiej. Jego matka zajmowała się psychologią i astrologią, a przybrany ojciec (biologicznego nie poznał) pracował w teatrze. Vin kontynuował sceniczne występy podczas nauki w Hunter College, gdzie studiował literaturę angielską i uczęszczał na kurs kreatywnego pisania. Jednocześnie dorabiał jako bramkarz w modnych nowojorskich klubach. W 1994 wyreżyserował, wyprodukował i zagrał główną rolę w krótkim metrażu „Multi-facial”, zaprezentowanym później na festiwalu w Cannes. W dwa lata potem napisał scenariusz do swego pełnometrażowego debiutu (producent, scenarzysta, aktor, reżyser), filmu „Strays”, który zrealizował kosztem 3 tysięcy dolarów w trzy tygodnie. „Strays” uczestniczył w konkursie na festiwalu w Sundance i spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem. Stał się punktem wyjścia do realizacji serialu przez MTV. Zachwycony występem Diesela w „Strays”, Steven Spielberg poprosił scenarzystę Roberta Rodata, by specjalnie dla Vina dopisał rolę w „Szeregowcu Ryanie”. Ostatnio aktor pracował pod kierownictwem legendarnego reżysera Sidneya Lumeta („Serpico”, „Pieskie popołudnie”) nad rolą w opartym na prawdziwych wydarzeniach filmie „Find Me Guilty”, gdzie zagrał czterdziestosiedmioletniego mafioso, który zrezygnował z adwokata i przez trzy lata, podczas wielkiego procesu mafii, bronił sam siebie. Diesel powołał, wspólnie z Georgem Zakkiem, firmę produkcyjną One Race Productions. Planuje film o starożytnym wodzu Hannibalu. Ma dwie siostry i brata – Paula Vincenta, który jest montażystą filmowym. Filmografia: 1990 – Przebudzenie (Awakenings), 1994 – Multi-facial (kr.m), 1997 – Strays, 1998 – Szeregowiec Ryan (Saving Private Ryan), 1999 – Stalowy gigant (Iron Giant – tylko głos), 2000 – Pitch Black (Pitch Black), Into Pitch Black (TV), Ryzyko (Boiler Room), 2001 – Szybcy i wściekli (The Fast and Furious), 2002 – XXX (XXX), The Knockaround Boys (DVD: Synowie mafii), 2003 – A Man Apart (DVD: Odwet), 2004 – Kroniki Riddicka (The Chronicles of Riddick), The Chronicles of Riddick: Dark Fury (DVD: Kroniki Riddicka: Mroczna furia, tylko głos), 2005 – Pacyfikator (The Pacifier), Find Me Guilty (w realizacji)
O reżyserze
Adam Shankman Urodził się w Los Angeles. Od dzieciństwa interesował się teatrem. Po ukończeniu szkoły średniej przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie ukończył dwuletni kurs taneczny w słynnej Julliard School. Powrócił do rodzinnego miasta i zaczął występować jako tancerz w teledyskach, między innymi Pauli Abdul i Janet Jackson. Tańczył też podczas oscarowej gali w 1989 roku. W wieku 24 lat nawiązał współpracę z cenionym realizatorem wideoklipów, a także reżyserem filmowym („Absolute Begginers”), Julianem Temple. Pracował nad choreografią realizowanych przez niego teledysków, między innymi „I’m Your Baby Tonight” Whitney Houston, oraz takich wykonawców, jak The B-52’s , Barry White, Aaron Neville, Chic oraz Stevie Wonder. Jest autorem choreografii do ponad 20 filmów. Czasem gra małe role aktorskie. Filmografia: 1998 – Cosmo’s Tale (kr. m.), 2001 – Powiedz tak (The Wedding Planner), 2002 – Szkoła uczuć (A Walk to Remember), Detektyw Monk (Monk, serial TV), 2003 – Bringing Down the House (DVD: Wszystko się wali), 2005 – Pacyfikator (The Pacifier)
Głosy mediów
Twardziel Vin Diesel pokazuje swoją delikatniejszą stronę! KEVIN STEINCROSS – KTVI-TV (FOX), ST. LOUIS „Pacyfikator” to James Bond wymieszany z Mary Poppins… czysta zabawa dla całej rodziny! CLAY SMITH, ACCESS HOLLYWOOD „Pacyfikator” to wyjątkowo zabawna rozrywka dla całej rodziny w starym, dobrym stylu. A Vin Diesel daje z siebie wszystko, co najlepsze. PAUL FISCHER, DARK HORIZONS „Pacyfikator” to najlepszy film Vina Diesela. Zabawny, ciepły, zaskakujący. JIM SVEJDA, KNX/CBS RADIO Vin Diesel to nasza nowa, ulubiona niania! GREG RUSSELL – WDWB-TV (WB), DETROIT Zobaczcie nowe oblicze Diesela. ROSEANN ROGERS – KPRC-TV (NBC), HOUSTON Vin Diesel bohaterem filmów akcji? W „Pacyfikatorze” pokazuje swoje ciepłe oblicze, którym nie mogę się nacieszyć! SHIREEN SANDOVAL – WSVN-TV, FOX/MIAMI
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.