Pan Cleg (Ralph Fiennes) zostaje wypuszczony z zakładu zamkniętego. Jest jasne, że nie jest w stanie funkcjonować w normalnym świecie. Pozbawiony nadzoru przestaje brać leki, a jego świadomość bezustannie krąży wokół wypadków z przeszłości. Obsesyjnie rekonstruuje wydarzenia ze skrajnie traumatycznego dzieciństwa.
opis producenta
Londyn, lata 80. Chory na schizofrenię pan Cleg (Ralph Fiennes) zostaje wypuszczony z zakładu zamkniętego, w którym spędził prawie całe swoje życie. Pozbawiony nadzoru przestaje brać leki, a jego świadomość bezustannie krąży wokół tragicznych wypadków ze skrajnie traumatycznego dzieciństwa. Na powrót staje się milczącym chłopcem, który ma obsesję na punkcie pajęczych sieci, stąd też nazywany jest Pająkiem.
[opis dystrybutora]
30-letni pan Cleg (Ralph Fiennes) zostaje wypuszczony z zakładu psychiatrycznego. Jest zagubiony i bezradny; zgłasza się do przytułku dla podobnych mu życiowych rozbitków. Cleg jest do reszty pogrążony w świecie swoich obsesji, nosi niezliczone warstwy ubrań, bełkocze pod nosem, krąży po mieście zbierając różne śmieci, bez przerwy gryzmoli w małym notatniczku niezrozumiałe hieroglify. Jest szaleńcem, ale w tym szaleństwie jest metoda. Umysł Clega zatrzymał się 20 lat wcześniej. Kiedy miał 10 lat, w jego domu wydarzyło się coś strasznego. Ojciec (Gabriel Byrne) znalazł sobie kochankę - wulgarną prostytutkę (Miranda Richardson). Stojącą mu na drodze do rozpusty żonę (Richardson w drugiej roli) zabił i zakopał na działce. Mały Cleg doznał głębokiego wstrząsu. Duży Cleg próbuje odtworzyć te wydarzenia, spisując swoje wspomnienia w notatniku. Czy jednak możemy wierzyć pamięci szaleńca, dla którego różne osoby mają tę samą twarz, a majaki są bardziej realne niż prawdziwy świat?
