...ale niestety nie dorasta do starej wersji ze Schwarzeneggerem. Już mniejsza o efekty specjalne, które wówczas wywoływały zachwyt i zaskoczenie (niektóre były prekursorskie
dla historii kina), zaś tutaj to raczej zwykła rąbanka w wersji komputerowej, jaką znamy od lat... Przede wszystkim film jest dość monotonny. W zasadzie można powiedzieć, że
bardziej w napięciu trzyma mnie oglądana po raz 3. wersja z 90 r., niż po raz pierwszy oglądana ta z 2012. W 1990 r. zmieniała się scenografia, odkrywaliśmy coraz to inne i nowe
światy (w grze video powiedziałoby się - lokacje), by w punkcie kulminacyjnym przeżyć dreszcz emocji związanej z obcą cywilizacją. Odkrywaliśmy też coraz to nowe światy w
umyśle głównego bohatera (i ciągle jest to fascynujące). Naprzeciw tamtego rozmachu film z 2012 r. jest prawie że kameralny. Szczególnie, jeśli pominąć sceny pościgów i
strzelanin, które nie wyróżniają się od setek innych w setkach innych filmów... Szkoda mi Marsa z poprzedniej wersji i szkoda mi tamtej wizji przyszłości, tamtej estetyki i tamtego
poczucia humoru. Na plus zaliczam grę Colina Farrella. Zupełnie inną od gry Schwarzeneggera, ale doskonale wpisującą się do tego właśnie filmu (bez niego byłoby to totalne dno).
Sympatyczne były też nawiązania do wersji z 90 r., i szczególnie "anty-nawiązanie": grę Beethovena. No bo czyż można sobie wyobrazić Schwarzeneggera grającego Sonatę
Księżycową na fortepianie?