ale w drugim miesiącu drugiego roku trzeciego dziesięciolecia pierwszego stulecia trzeciego tysiąclecia wszystko stanęło na głowie..

nasz człowiek w bezpośredniej a rządowej akcji propagandowej,

programowo podprogowej branży dezinformacji - ministerstwie wypranych mózgów piorącym inne mózgi - składa samego siebie na ołtarzu sztuki.

malowanie stanu - własnego pokoju, własnego domostwa, własnej ulicy, szkoły, miasta, kraju.

kiedy nie wiesz, co masz zrobić z głową swoją, która nie chce mysleć w myśl obcego wzoru - chwyć za kamerę filmową!

teraz, co decyduje o wyjątkowości tego dzieła?

kamera, koń trojański - no, powiedzmy, baboćka - perspektywa oddolna, przyglebna, odtrzewna, codzienna - utkana z miłości do swojego nieba - miejsca, w które sączy się strach.

(strach nie pozwala kochać się i śmiać)

nasz człowiek w rządowej akcji propagandowej filmem swym dołącza do grona wielkich maluczkich, którzy w podobny sposób zaczynali:

taki był michael moore - wielki maluczki,

wypowiadający wojnę szefom general motors odpowiadającym za masowe zamknięcia zakładów pracy w mieście flynt - w filmie pod wszystko mówiącym tytułem Roger and Me.

taki jest ardżuna - wielki maluczki,

wypowiadający wojnę represyjnemu systemowi przesądów, zbiorowej hipnozie społecznej wielkiej polski katolickiej - w filmie pod wszystko mówiącym tytułem Listy z Wilczej.

taki był ten drugi david - wielki maluczki,

wypowiadający wojnę sekciarskiej organizacji religijnej - w filmie pod wszystko mówiącym tytułem David Chce Odlecieć.

tacy byli czesi - wielcy maluczcy,

obcy pasażerowie podróży wypowiadający wojnę dookolnej dewocji nadwiślańskiego nostromo - w filmie pod wszystko mówiącym tytułem Jak Bóg Szukał Karela.

taki był morgan spurlock - wielki maluczki,

wypowiadający wojnę sieci serwującej burgery, frytki i sałatki deserowe - w filmie pod wszystko mówiącym tytułem Super Size Me.

taki był niepamiętamjużkto - wielki maluczki,

wypowiadający wojnę opiece wiecznego słońca - w filmie pod wszystko mówiącym tytułem Pod Opieką Wiecznego Słońca.

i jeszcze takich kilku, kilkunastu a długo, długo, by wymieniać..

niekończący się sznur potyczek obywatela z molochem, w wielu estetykach i na różnych poletkach, czasem na poważnie, a czasem na śmiertelnie poważnie, niekiedy na żarty, a niekiedy na nienażarty, ale zawsze w typie:

kanarek kontra king-kong,
kanarek kontra godzilla.

i tą odwieczną dróżką podąża również autor tego dokumentu.

tworzy dokument, rodzaj dziennika, tajnego dziennika, tajny dziennik, tajnik - obnażający mechanizmy powszechnej militaryzacji na terenie własnego podwórka.

w pełni realizuje postulat alejandro jodorowsky'ego, aby robić kino - nie głową, a jajami, czyli sercem, pasją, siłą i odwagą, a płacąc zań cenę najwyższą.

autor, autor,

składając samego siebie na ołtarzu sztuki,

umęczon i pogrzebion - umiera dla wszystkich i wszystkiego co kocha, po czym z martwych powstaje, już po drugiej stronie - jako rasowy i pełnoprawny bojówkarz dokumentarzysta.