hitchcock przyznawal [truffautowi], ze nie rozumial osoby ktore przyszlo mu portretowac wiec skupil sie na przedstawianiu fabuly jak najlepiej potrafi. widac w paru scenach reke hitcha [sceny otwarcia, w restauracji, czy z rodzicami raymonda], widac ze rozumie komedie, co nieraz zreszta udowadnial.
hitchcock zrobil ten film na prosbe lombard. ta nie pozostala mu dluzna. m.in sprowadzila na plan 3 krowy i przyczepila im tabliczki ze swoim nazwiskiem i innych aktorow [odniosla sie tymsamym do stwierdzenia hitcha, ze aktorzy to bydlo]. w dodatku sama wyrezyserowala scene z hitchcockiem. podobno krecono ja wielokrotnie, poniewaz lombard chciala podraznic sie z hitchem.
krolowa screwballi jak zwykle imponuje klasa. montgomery stara sie za nia nadazyc [szkoda ze nie udalo sie zrekrutowac granta]. raymond ma przeblyski. ale calosc nie wyglada zbyt oszalamiajaco. momentami brakuje postaciom konsekwencji. nie dokonca wiadomo czego oni od siebie oczekuja i do czego zmierzaja. no i dlaczego. w pewnym momencie lombard zwyczajnie zamienia sie we wredna, msciwa suke, a montgomery w zakochanego desperata. przez chwile omal nie zapomnialem, ze to komedia romantyczna, i ze wszystko skonczy sie dobrze. MAMS jest strasznie nierowny i momentami fatalnie opowiedziany. wiele scen majacych byc zabawnych nie dziala. w dodatku nie ma zachowanej plynnosci pomiedzy gagami/scenami [podobne problemy mial two faced woman cukora]. jest jednak pare fenomenalnych scen np. scena otwarcia oraz scena, gdy montgomery chce wykorzystac nieswiadomosc [ze nie sa juz malzenstwem] lombard i zaciagnac ja do lozka.

film jest bardzo podobny w strukturze do the awful truth, czy his girl friday, jednak znacznie od tych pozycji odstaje. glownym tematem jest ponowne malzenstwo, a wlasciwie dluga i wyboista droga do niego. typowy motyw screwballowych komedii. i walka plci rzecz jasna.
dla krolowej screwballi warto. rezta przecietna.