O ile podroz i powrot sa obszernie przedstawione, o tyle dwuletni pobyt dzieci na polnocy jest ukazany bardzo skapo. Brakowalo mi relacji o adaptacji dzieci, z czym mialy najwieksze problemy, czy spotykaly sie miedzy soba, jak spedzaly wolny czas. I czy wszystkie zdolaly sie przystosowac do nowego zycia? Z dokumentu wynika, ze nie bylo zadnych problemow, a przeciez nie zawsze wszystko idzie dobrze. I zabraklo mi relacji samych zapraszajacych (ale nie ich dzieci, bo to glownie one, teraz juz bardzo dorosli ludzie sie wypowiadaja) W jednej ze scen widzimy, dwoch staruszkow niegdys to wlasnie oni zaprosli do siebie dziewczynke z poludnia, ktora teraz jako dorosla kobieta siedzi razem z nimi. I co? Ci staruszkowie mowia moze dwa slowa, a przeciez fajnie byloby wiedziec jak oni to przezywali.