Problem w tym, że ty za wszelką cenę chcesz film unormalnić, a reżyser woli pokazać konkretną historię, taką, która może się wydarzyć w realnym życiu. Chciałbym zwrócić uwagę, na pewien bardzo istotny fakt, z którego nie zdaje sobie sprawy większość ludzi. Atórz, to co jest normą, a co patologią nabywa człowiek w procesie wychowawczym. I w dodatku nabywa w radykalnie skrajny sposób, bowiem przenoszony jest każdy wzorzec traktowania siebie z własnego dzieciństwa, bez względu na to, czy jako dzieci był on przez nas akceptowany czy nie. Zasadniczo, wbrew obiegowej opinii, osoby poniżej 18 roku życia bardzo łatwo przyjmują nie tylko zakazy, ale i argumentację swoich rodziców, nie zastanawiając się w ogóle nad ich słusznością. Później, jako osoby dorosłe chcą swoim dzieciom również , w tak samo bezrefleksyjny wpoić te zasady swoim dzieciom. I teraz najważniejsze: jeżeli jednak rodzice swoim postępowaniem krzywdzą swoje dzieci (np. katując je lub gwałcąc), dokładnie ten sam proces uczenia się, odbywający się w ten sam sposób jest przez nich powielany. Właśnie z tego powodu, córki alkoholików wybierają na swoich mężów również alkoholików, a ponad 50 % pedofili w dzieciństwie była wykorzystywana seksualnie. Konkluzja jest taka: uważasz, że picie piwa, imprezowanie i uprawianie seksu przed 18 rokiem życia za patologię tylko dlatego, że sam, będąc dzieckiem byłeś w ten sposób wychowywany przez rodziców. Jeżeli natomiast żyłbyś tak jak bohaterowie filmu, ich system wartości i postępowanie uważałbyś za właściwe. A ponieważ 90% ludzi była w swoim dzieciństwie trzymana mocno za mordę, ów represyjny system wychowawczy jest dziś społeczno-kulturowym wyznacznikiem tzw. normy, o której mówisz. Jeżeli natomiast byłoby odwrotnie (90% nastolatków imprezowałoby jak studenci) ich zachowanie byłoby przez społeczeństwo oceniane dokładnie tak samo jak pijaństwo studentów.

Otóż nieco się mylisz co do pobudek jakimi się kierowałem przy ocenie OGÓŁU zachowań, które nie ukrywam uważam za patologiczne. Bo akurat nie "lizanie" się i bzykanie tych DZIECI bądź co bądź, mnie najbardziej "szokowało" tylko to ogólne rozpasanie delikatnie rzecz ujmując całej tej gówniarzerskiej zgrai. I to, że cała reszta uznaje to za coś w miarę normalnego, taki symbol naszych czasów. Czyli jak nie możemy okiełznać tej prawie że młodocianej gangsterki @;-) to wypada to po prostu zaakceptować. Mam silne przeświadczenie, że bardzo pobieżnie przeczytałeś to co napisałem powyżej, a filmu o którym tam wspominałem albo w ogóle nie kojarzysz, a jeśli nawet to jak rozumiem też odebrałeś go jedynie w sferze seksualnej @:-). A tam, jak i tutaj to był tylko mały fragment całości.
Rozumiem, że według Ciebie typowymi wzorcami przekazywanymi obecnie przez rodziców swoim bardzo jeszcze nieletnim dzieciom są:
poszukiwanie okazji do nawalenia się (chociaż w sumie to nie jest dla mnie jakoś nadzwyczajnie gorszące, bo nigdy nie miałem w domu żadnych zakazów dotyczących napojów alkoholowych, a w szczególności piwska, sam je pijałem chociaż może nie już w takim wieku jak bohaterowie filmu, jednak to nigdy nie było dla mnie sposobem na wyrażenie swego buntu i dezaprobaty w stosunku do świata dorosłych, wyrosłego do rangi symbolu @:-); poza tym miałem ten komfort, że nigdy mnie nie ciągnęło do alkoholu, chociaż abstynentem nie jestem, ale nigdy się poprzez niego nie realizowałem @:-) - co inteligentniejsi zajarzą co mam na myśli @:-) ), dorastanie do dorosłości poprzez ćpanie (nawet jeśli to na razie jest "tylko" popalanie bez zaciągania się @:-), soft orgietki @:-), drobne kradzieże połączone z burdami, "klanowe" bijatyki młodocianych "gangów" @:-) i wyładowywanie własnych frustracji poprzez demolowanie wszystkiego co stanie na drodze na kształt zamieszek ulicznych. I to wszystko właśnie w tym filmie ''nie jest w porządku" i nie jest normalne. Pewne zasady współżycia społecznego pozostają jednak niezmienne bo bez nich niestety nie da się zachować tzw. porządku publicznego @:-) i wzajemnej koegzystencji.
I o tym również jest waśnie przytaczany przeze mnie film "Kids", który nota bene uważam za lepszy utwór od omawianego tutaj chociaż dostrzegam pewne różnice. W "Kids" mieliśmy w zasadzie taką brutalną "prawdę" na kształt paradokumentu, nie bardzo pozostawiającą miejsce na interpretacje, a w "Oslo" mam wrażenie, że reżyser przewrotnie pograł z widzami i wbrew pozorom nakręcił ten obraz również jako przestrogę i krytykę czegoś co ja bym doraźnie nazwał, parafrazując określenie ogółu zjawisk społecznych rodem z za oceanu jako "Scandinavian way of Life" @:-) @:-).

PS
A tak swoją drogą to w tym całym "tłumie" co najmniej niejednoznacznych postaci to w zasadzie wybija się jedna, która ma dosyć jednoznaczne, negatywne konotacje, a jednocześnie bardzo silny wpływ na pozostałe osoby mu towarzyszące w tej historii. Mam na myśli postać tego Palestyńczyka, sfrustrowanego, pełnego podskórnego gniewu na cały świat (zapewne właśnie przejętego jak sam używasz tego stwierdzenia jako wzorzec wykreowany w rodzinie - na początku pada z jego ust stwierdzenie, że jego matka ciągle żyje "wojną" pomiędzy Palestyńczykami i Izraelczykami, ewentualnie konfliktem w Libanie). I nie bez znaczenia jest też fakt, iż jak się okazuje pod koniec filmu jego rodzina raczej ledwo wiąże koniec z końcem. Aż nie mogę się oprzeć pewnej nadinterpretacji na bazie tego z czym mamy do czynienia w ostatnich dwóch, może trzech latach, ale i w sumie w ostatnich dniach, że to idealny materiał na przyszłego terrorystę @:-) @:-) On w znacznej mierze jest prowodyrem wszelkich potępianych przeze mnie zachowań i w znacznym stopniu nadaje ton całej grupie swoich koleżków @:-) W zasadzie gdyby nie on to pewnej nocy w Oslo by po prostu nie było, a może nawet by nie było o czym pisać na temat tego filmu @:-) @:-)
W każdym razie im dalej w las tym więcej drzew i tym więcej może się pojawiać interpretacji, zawoalowanych podtekstów, ukrytych znaczeń dających pole do wielorakich interpretacji całego utworu.