Kolejny remake/sequel podpinający się pod legendę obrazu Tobe Hoopera - tym razem w sposób bezpośredni, bowiem pierwsze sceny filmu rozgrywają się zaledwie kilka godzin po wydarzeniach przedstawionych w filmie z 1974 roku (skrót tychże również wliczony). Niestety, zabawy w formie retro tu nie dostaniemy, bo zaraz potem akcja przenosi się do czasów bardziej współczesnych, a ekran zaczynaja zaludniać różowe Barbie, które otaczają nas obecnie na co dzień. O fabule trudno cokolwiek powiedzieć, gdyż jest ona szczątkowa, a i to nawet, co scenarzystom udało się "wymyśleć", to sztampa do kwadratu. Dzieło Luessenhopa, mimo, ze krótkie, wlecze się niemiłosiernie, do znudzenia powtarzając wszystkie najbardziej ograne chwyty i schematy gatunku. Gdyby nie tytułowe narzędzie zbrodni, całkiem prawdopodobne, że nie przebrnąłbym przez cały seans. Jednak nawet sceny z wykorzystaniem piły prezentują się mało ciekawie: gore tu niby jest, ale emocje, jakie wywołuje u widza, są co najwyżej letnie. 3D z kolei niby jest, ale tak jakby go nie było - ot, kilka scenek, w kórych prowadnica piły, tudzież inny rekwizyt, "bardziej wystaje". Film zły do bólu, perfidnie odcinający kupony od sławy tytułu, który zrewolucjonizował filmowy horror i w swej niefrasobliwości w tym względzie jeszcz bardziej kuriozalny niż którakolwiek z wcześniejszych kontynuacji, wliczając w to bardzo kiepskie "Następne pokolenie". Choć widzom wychowanym na "Piłach" i innych współczesnych szmirkach zapewne ma prawo się spodobać.