Pinuccio Lovero od zawsze chciał zostać grabarzem. Ma obsesję na punkcie zmarłych, a jego marzenie w końcu się spełnia, gdy w wieku 40 lat otrzymuje posadę na cmentarzu w małym miasteczku Mariotto w południowych Włoszech. Od tej chwili cmentarz zmienia się nie do poznania. Pinuccio wykonuje pracę w sposób perfekcyjny. Codziennie poleruje nagrobki, podlewa kwiaty, zamiata liście, czyści ławki, a nawet pieli trawę. Mieszkańcy są zachwyceni, ale Pinuccio odczuwa brak. Od momentu, kiedy zaczął pracować, ludzie przestali umierać. Nie traci jednak nadziei i codziennie z utęsknieniem czeka u bram cmentarza na swój pierwszy pogrzeb...
Ta filmowa opowieść jest nie tylko próbą pokazania człowieka o szczególnej pasji i stylu życia, lecz również ciekawą wiwisekcją zanikającej tradycji włoskiej wsi, z charakterystycznym gwarem, rubasznością, emocjonalnością, rodzinnością, a także z silnie zaakcentowaną rolą matki, związanej z synem od kołyski aż po grób. Pinuccio jest w filmie nie tylko grabarzem, lecz również kochającym życie, miłość i zabawę fanem muzyki, który z zamiłowaniem jeździ na motorze, spontanicznie uczestniczy w zabawach tanecznych, komponuje i nagrywa własne utwory muzyczne, a także z nostalgią wspomina zmarłą niedawno matkę.