Proste, wiejskie życie w zagubionej pośród lasów wiosce, nabiera w obiektywie twórców filmu niemal magicznego charakteru. Rygorystyczna dbałość o kompozycję kadru i malarski światłocień uszlachetniają codzienne czynności bohaterów: pracę w polu i opiekę nad dziećmi i zwierzętami w rytmie zmieniających się pór roku. Ale życie na ukraińskiej wsi to nie bajka: kto może, szuka pracy w Polsce. Wojna – choć na razie toczy się gdzieś daleko – nie daje o sobie zapomnieć. Niczym groźne memento przewija się w dziecięcych pytaniach, radiowych komunikatach i wyblakłych zdjęciach sprzed lat.