a przy okazji o ucieczce od problemów życia i uwikłaniu w idee. Czyli, jednym słowem, temat
dosyć często eksploatowany. Jednakże tu nabiera szczególnego wymiaru dzięki
ekscentrycznemu połączeniu atmosfery obłędu z narzucającą się erotyką. Podobny klimat
pojawi się po latach, m.in. w filmie Janosza Szasza "Opium: dziennik kobiety szalonej",
jednak węgierski reżyser osadzi wszystko w zdecydowanie mrocznej otoczce. Bolognini za
to stwarza iście sensualistyczną aurę, wyzyskując niesamowite zabiegi formalne: subtelną,
pastelową grę świateł, żywe kolory no i pełną hedonizmu grę świetnych aktorów - na czele z
Mastroiannim, Francoise Fabian i zjawiskową Adrianą Asti. Wszystko to działa na korzyść
efektu całości - nieco groteskowej, ale równocześnie zmysłowej i niepokojącej. Typowy
wypracowany już styl reżysera, który najlepszy swój okres miał chyba właśnie w latach 70-
tych.