Ostateczny efekt (...) polega na nie tylko na tym, że nie myślimy o bohaterkach jak o wykreowanych postaciach z filmu fabularnego, przeżywających swoje fikcyjne losy, tylko jak o osobach rzeczywistych. Zdarza się coś więcej: nie myślimy o nich jak o obcych, innych, starzejących się lub starych. Myślimy o nich trochę jak o sobie. Wywołanie poczucia podobnego powinowactwa niezmiernie rzadko zdarza się współczesnym reżyserom