Bob nie był lubianym członkiem rodziny, bo nigdy nie okazywał radości. Jego wnuk i równocześnie reżyser filmu, Jack, zawsze myślał, że nie chciałby mieć takiej relacji z ojcem, jaką miał jego tata. Pogrzeb Boba staje się początkiem opowieści o tym, kim naprawdę była ta tajemnicza postać, o której kolejni członkowie rodziny nie mają za wiele do powiedzenia. Podczas takich uroczystości prawda na chwilę wychodzi na wierzch, odsłaniając traumatyczne doświadczenia, ale też mechanizmy rządzące każdą rodziną. Wprowadzenie elementów animacji oraz lekkość narracji powodują, że chociaż film opowiada o ciężkich doświadczeniach, ma w sobie humor i ironię.