Tytułowy "portret kobiecy" wymalowany jest ze społecznych oczekiwań, stereotypów i kulturowych konstruktów. Bohaterka ciągle musi odgrywać narzucane jej role i dostosowywać się do wyobrażeń innych. Wreszcie postanawia wyzwolić się z otaczających ją ograniczeń. Czy uda jej się uciec? Animowana interpretacja wiersza laureatki Nagrody Nobla, Wisławy Szymborskiej, namalowana została czerwoną paletą barw: kolorem szminki, płatków róż czy kropli krwi. Uczucia i emocje bohaterki dopełniają obrazy natury, a intensywna kolorystyka i narastająca muzyka, tworzą atmosferę napięcia i niepokoju.

Zilustrowana słowami wiersza Wisławy Szymborskiej opowieść o nieprzytomnej, zniewolonej i pokornej kobiecie. Z przyczyn kulturowych i moralnych istnieje ona jako niekompletna forma siebie, jako osoba, która dotąd nie odkryła potencjału swojej kobiecości. Nieświadomie przechodzi przez różne stany emocjonalne i etapy życia. Jednak w pewnym momencie jej prawdziwa natura budzi się i zmusza ją do walki o wyzwolenie. Nie wiadomo jednak, czy odniesie zwycięstwo.

Opowieść o kobiecie, która istnieje jako niedokończona wersja samej siebie. Nieświadomie przechodzi przez różne stany emocjonalne i etapy życia. Nagle budzi się jej prawdziwa natura, zmuszając ją do walki o wyzwolenie. Nie wiadomo jednak, czy wygra.

Animacja inspirowana słynnym wierszem Wisławy Szymborskiej. Film Natalii Durszewicz nie jest banalną ilustracją dzieła noblistki, lecz funkcjonuje na prawach wyrazistego, autorskiego komentarza do niego. Zarówno na poziomie treści, jak i formy Portret kobiecy stanowi opowieść o podjętej przez główną bohaterkę próbie uwolnienia się od ciążącej jej presji oczekiwań, powinności i zakazów.