Dziś już się takich filmów nie kręci. To arcydzieło polskiej animacji, a i bez kompleksów może stawać w szranki z zagranicznymi, także amerykańskimi produkcjami, nie tylko ze względu na staranną i bogatą plastycznie formę.
Ponadto podjęty w tejże bajce temat wojny domowej w tytułowym Tiutiurlistanie, szerzących się wszędzie podejrzeń i uprzedzeń stawiają tę opowieść na kilka poziomów wyżej niż powszechną dla bajki historię walki dobra ze złem. Tu sytuacja jest zbyt poważna, stawka zbyt wysoka, by traktować tę historię dla dzieci li tylko jako niegroźną zabawkę.
Losy Koguta, Lisicy i Kota zbyt przypominają LUDZKIE (to wymaga podkreślenia), by traktować je jedynie jako zwyczajną bajkę. Widziałem ten film jako dziecko w kinie, i niektóre obrazy do dziś pozostawiły niezatarte wspomnienie. Natomiast błahe powody wywoływania wojen (pomysłowa scena z papugą zjadającą zrobione ze słodkości figury szachowe królów dwóch państw), stan nieufności panujący w krainie bohaterów sprawiają, że ogląda się ten film nie bez napięcia, i nie bez prawdziwego przejęcia, aż dziw że jest animowany.
A kostium filmu animowanego, i bohaterów zwierzęcych sprawi, że ta historia o obronie wyższych wartości, zainteresuje małego (także bardzo małego) widza, a podświadomie nauczy co to znaczy "być człowiekiem". Wysoce humanistyczne dzieło. Chwała za to twórcom.

Czy jest obecnie na świecie reżyser filmów animowanych, który tworzy podobne?