Film ogólnie wesoły i zabawny, ale tylko do pewnego momentu. Potem robi się przykry, żeby nie powiedzieć niesmaczny. Dość dziwne wydają się reakcje rodzinki na głupie przypadki głównego bohatera (prawie) zupełnie od niego nie zależne. To samo dotyczy strasznej niechęci wszystkich członków rodziny do biednego pielęgniarza, który jest zresztą najsympatyczniejszą tam osobą - mało prawdopodobna jest reakcja "anty" ze strony (jednogłośnie)wszystkich, a już tym bardziej ze strony jego przyszłej narzeczonej. Czy kochająca (ponoć) kobieta odwraca się od swojego faceta tylko dlatego, że nie spodobał się on jej rodzinie??? Nie sądzę. A jeżeli tak jest, to na pewno ta kobieta nie jest warta tego, by się z nią pobrać (i niech nie dziwi nikogo, że mówi to inna kobieta).
Najzabawniejszą sceną jest według mnie scena przy kolacji z urną babci i nawykami ukochanego kotka, przy której naprawdę można boki zrywać. Jest jeszcze parę innych wesołych, ale ogólnie rzecz biorąc jeżeli ten film miał być komedią to coś chyba nie wyszło - zaczyna się owszem jak komedia, ale kończy wcale nie zabawnie. A najlepiej akcja by się chyba potoczyła, gdyby doszły do skutku oświadczyny przed przedszkolem - te akurat były wzruszające.
Ocena na 10 punktów wg mnie: pierwsza połowa 9,5 druga 2,5 czyli tak w sumie 6. Ale film warto obejrzeć, gdyż daje do myślenia.