Sama nie wiem czego się spodziewałam po tym filmie, ale na pewno nie tego, że tak bardzo wryje mi się w psychikę. Widziałam pełno filmów o znęcaniu się, czy przemocy w szkole. Jednak jeszcze żaden nie byłby tak mocny jak "Después de Lucía".
Z każdą sceną filmu, jesteśmy świadkami coraz bardziej brutalnych zachowań uczniów pozbawionych empatii. Długie sceny zmuszają nas do refleksji, coraz bardziej pozwalają nam zagłębić się w odczucia bohaterów, a w szczególności głównej bohaterki.
Film bez zakończenia, reżyser zostawia nas bez wyjawienia biegu kolejnych wydarzeń, czuje się niedosyt. Jednak zakończenie takie, a nie inne, sprawia, że dla mnie w tym filmie nie jest ważna opowiedziana historia, czy bohaterzy. Film jest przestrogą, chce ukazać problem. I z tej funkcji wywiązuje się doskonale, gdyż dawno nie oglądałam filmu, który byłby tak wstrząsający.