Oceniłam film na 5 ponieważ byłam na nim w kinie. Gdybym oglądała go za darmo na ipexie pewnie dostałby 9 lub 10 (w końcu darmowemu, darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby).
Dlaczego 5? Bo film mnie nie powalił. Miałam poczucie wyrzucenia pieniędzy. Nazwisko reżysera i jego wcześniejsze dokonania, czy pozostałe części "Obcego"- zdecydowanie zachęciły mnie do pójścia na ten film do kina. Po seansie poczułam się odrobinę oszukana. W filmie nie widać nawiązań do mitologiczno- chrześcijańskiej interpretacji jaką opisują tu inni. Dopiero gdy przeczytałam te wszystkie komentarze i opisy ujżałam film w nowym, ciekawszym obliczu.

Dlatego też polecam ten film, tylko... nie koniecznie na wyjście do kina.

Akcja jest! Duuużo akcji. W większosci napędzonej przez piękne obrazy komputerowo renderowanej rzeczywistości. Fabuła... pomysł świetny, wykonanie średnie. Napięcie- średnio na jeża. Postaci- poza Shaw i Davidem, ledwo zarysowane, powierzchowne, kręcą się po planie żeby stworzyć anonimowy, sztuczny tłum. Charlieze Therone- niemalże niezauważlna, dostała rolę nie na miarę swoich umiejętności aktorskich tylko urokliwej buzi (chwyt marketingowy- ładna buzia na reklamach przyciąga do kin, zwłaszcza jeżeli należy do rozpoznawanej aktorki lub aktora).
W zrozumieniu fabuły potrzebne mi były recenzje z filmwebu, bo bez nich film jest dwuwymiarowy. Nie wydaje się to dziwne? Muzyka- nie zauważyłam. Z reguły jak film jest średni, wkłada się do niego świetną, klimatyczną muzykę- w Prometeuszu nie skorzystano z tej furtki.

Żałuję, że współczesne kino oferuje widzowi marketingowe gnioty. Filmy są szybko realizowane, więc niedopracowane. Kiedyś to było kino! Bez komputerowych efektów. Realizowne na makietach. Wtedy stworzenie filmu było wyczynem! A dobrego... giga wyczynem. Dziś całą tę machinę napęda dzial grafiki komputerowej i dział marketingu.