"Performance" to dziwny film. Bardzo mocno osadzony w realiach lat70-tych jest próbą przeniesienia na ekran owego uczucia "ja" pozbawionego wszelkich granic, jakie wywołują halucynogeny. Czerpiąc z tradycji czarnego kryminału, twórcy stworzyli psychodeliczną wizję człowieka skonfrontowanego samego z sobą. To nie tyle film ile seria wizualnych instalacji, których punktem wspólnym jest tożsamość, jej granice i jej cechy. W "Performance" owa tożsamość zatraca swoje indywidualne, jednostkowe cechy, stając się subiektywnością totalną, rozdętą niczym gwiezdny gigant, by obejmować sobą wszystko, lecz stając się przy tym niczym. To dogłębne doświadczenie, które staje się śmiercią dawnej, ograniczonej świadomości.
Intrygujący temat, niezwykłe przeżycie. Jednak film trochę zestarzał. Zdecydowanie lepiej byłoby go obejrzeć 30 lat temu.