Film rekomendowany przez duet Kałużyński - Raczek z cyklu "Perły z lamusa".
Hermetyczny thriller / kino - noir w konwencji czarno-białej z telefonem, który oznacza życie i śmierć a 23.15 powoli się zbliża...
Pani Stevenson, to typ kobiety, która wszystko dostała od życia, jak za dotknięciem różdżki. Piękna, wykształcona, modelowy mąż wybrana jak w sklepie z zabawkami, brak zdrowia, ale to wynik problemów pojawiających, gdy księżniczka nie otrzymuje tego co chce, wpada w szał, nerwy puszczają, manipulacja i wymuszenia, tatuś działa, uspokaja i kogo trzeba kupuje.
Obraz Leoni zaczyna nabierać z czasem kolorytu toksyczności i patologi wobec męża i otoczenia i kończy się niepełnosprawnością.
Od pierwszych chwil jest Ona i telefon , i łóżko, to jej okno na świat, telefonuje, godzinami gada, sprawdza i ogólnie daje się we znaki wszystkim dookoła, gdy tylko odczuwa, że pępkiem świata jest dla swojego ojca, i on na każde skinienie pędzi.
Przy kolejnej próbie kontroli męża, przypadkowo podsłuchuje rozmowę o morderstwie o godzinie 23.15...
Postanawia spełnić swój obowiązek obywatelski i zapobiec zdarzeniu, dzwoni wszędzie gdzie to możliwe, niestety, nikt nie traktuje jej poważnie i jej rewelacji.
Godzina W zbliża się nie ubłagalnie, działając ze skutkiem "pracy Syzyfowej" , składając elementy układanki, odkrywa, że to ona jest celem....
Retrospekcja wydarzeń odkrywa nam historię tej kobiety, jej stosunki, małżeństwo, rodzinę, relację z różnymi ludźmi i odkrywanie poczucia winy i przegranej, która doprowadziła do obecnego stanu.
Barbara Stanwyck doskonała rola toksycznej, schorowanej kobiety, która odsłania w ograniczonych możliwościach przestrzennych wachlarz emocji od euforii do skrajności, modulacja barw głosu dostosowana od cichej poprzez zdecydowaną aż do krzyków, szlochów, rozpaczy, bezsilności, upokorzenia i nikogo, kto chciałby jej pomóc.
Charyzmatyczna, hipnotyzująca Stanwyck powala pozostałe postacie i nie daje im szans na zaistnienie, przyćmiewa, to jest film jednej gwiazdy. Burt Lancaster, bardzo lubię tego aktora, niestety nijaki jest, wycofany, nieobecny, w cieniu.
Muzyka jest niewątpliwym atutem , który scala narastającą i utrzymująca się do ostatnich chwil mroczną atmosferę z grozą.