Film ma doprawdy niezwykłe tempo. Cały czas się coś dzieje. Co więcej mimo, iż główna akcja rozgrywa się w jednym pokoju to reżyser bardzo zręcznie urozmaica opowieść o kolejne retrospekcje (raz czułem się nawet jakbym oglądał Rękopis znaleziony w Saragossie). Dużą zaletą filmu jest fakt, że pomimo retrospekcji obraz nie traci tempa. Jest to doprawdy niezwykłe, że można ,,kręcić tak szybko". To nie jest typowy noir (w ogóle trudno o typowy noir :) ), nie ma tu suspensu, tylko bombardowanie widza gwałtownym podkręcaniem napięcia. Ale... No właśnie pojawia się ,,małe" ale. Mianowicie film jest dosyć przewidywalny, od razu wiemy jak to się skończy. Nie byłby to może wielki zarzut, ale konstrukcja filmu, aż woła o zdecydowany twist w finale. Tymczasem reżyser winduje napięcie na wyżyny i kończy najbardziej przewidywalnym zakończeniem. Człowiek oczekuje zwrotu w typie genialnego zakończenia z Kobiety w oknie, a widzi na ekranie jedynie napis ,,The End". Mimo to film bardzo dobry.