SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILERSPOILER SPOILER SPOILERSPOILER SPOILER SPOILERSPOILER SPOILER SPOILERSPOILER SPOILER SPOILERSPOILER SPOILER SPOILERSPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER Harold poszedł na autobus 3 minuty później w wyniku pomyłki. Mały chłopiec przewrócił się na przystanku. Harold rzucił się aby go uratować SPOILER SPOILER SPOILER i został potracony przez autobus. Chłopiec został uratowany. SPOILER SPOILER SPOILER W ostatnim momencie autorka ze łzami w oczach, i wyżywając się na swojej fajce, zmieniła zdanie nt. zakończenia.SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER Harold przeżył dzięki Zegarkowi, a dokładniej kawałkowi metalu z tego zegarka, który wbił mu się w tętnicę i uchronił go od wykrwawienia się. Została mu pamiątka na całe życie gdyż lekarze zdecydowali się tego kawałka nie usuwać SPOILER SPOILER SPOILER. I żyli długo i szczęśliwie SPOILER SPOILER SPOILER And Happily Ever After SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER ER ER ER

Dzięki, ze Ci się chciało odpisać... Z tego co napisałeś/łaś to zakończenie filmu zepsuło wszystko...:(

Nie byłabym taka surowa. Może, w sensie artystycznym, film zyskałby na nieszczęśliwym zakończeniu. Ale byłoby to po prostu zbyt okrutne i niewyobrażalnie smutne - zamordować Harolda, i to w momencie, gdy nareszcie stał się szczęśliwym człowiekiem. Niektóre historie po prostu nie powinny kończyć się źle. Chyba, że ma się na celu wpędzenie widzów w głęboką depresję :)
Byłoby też niebyt prawdopodobne psychologicznie, gdyby pisarka, postać szalenie pozytywna, kobieta wrażliwa, by nie rzec przewrażliwiona, zdecydowała się uśmiercić bohatera swojej książki, wiedząc, iż istnieje on w rzeczywistości. Chyba niewiele osób poświęciłoby dla własnego komercyjnego sukcesu cudze życie.