Wypowiedź poniżej skopiowałam z forum ROZTOCZEONLINE :
"""""""""Wszyscy swego czasu "podniecali" się filmem "Przypadek Pekosińskiego".
A dziś już o tym człowieku nikt nie mówi??!! Do dziś był z nami w naszym Grodzie. Tylko już nigdy o nim nie piszcie, nie mówcie!!
Cholerny wstyd!!
Na pogrzebie było 4 ludzi... 3 opiekunów Pana Bronka oraz mój tata - kolega z lat dzieciństwa. Nie wstydze się, że mój tata przebywał kilka lat w Domu Dziecka (mimo,że babcia żyła), jestem z tego wręcz dumna,że mój tata znał takiego człowieka jak Pekosiński. Znam o tym człowieku historie, które tata mi opowiadał: jego życie w bidulu, jego odczucia... Mojemu tacie zrobiło się ciepło na sercu, gdy na pogrzebie dowiedział się, że do ostatnich chwil Pan Bronek go wspominał... Znali się przecież 70 lat.
A Zamościanie tak szybko zapomnieli.
I tu pragnę podziękować opiekunom Pana Bronka, bo choć już nie "tuptał" po Starówce ze swoją laseczką, to grywał w szachy i do końca swojego życia był pełen energii dzięki tym Panom.
Dziecko Zamojszczyzny odeszło a władze zaspały????
WSTYD,WSTYD,WSTYD!!!"""""""""""""

Tak właśnie napisałam na forum roztocze.
Bo to cholerny WSTYD!

to przykre, ale mnostwo ludzi umiera w całkowitym zapomnieniu, nie on jeden

Dopiero dziś przypadkiem obejrzałem ten film. Oglądając uzmysłowilem sobie, że znałem tego człowieka. Przez wiele lat był sąsiadem mojego dziadka. Często się odwiedzali. Mojemu ojcu pożyczał maszynę do pisania. On sam pisał wiersze, w tym bardzo zmysłowe erotyki... Mam jego tomik z dedykacją - dał ją mojemu dziadkowi. Był najprawdopodobniej narodowości żydowskiej, ale on sam nawet tego nie wiedział. Garb zawdzięczał urazowi jakiego doznał kiedy matka przerzuciła go przez druty więzienia - ona zaginęła, on przeżył. To był niesamowity człowiek. Epizodów z jego życiorysu starczyłoby na kilka innych filmów.
Ja mieszkam na drugim końcu kraju nie wiedziałem czy żyje, a czasem o nim myślałem. Na pewno przyjechałbym na jego pogrzeb. Niestety mój ojciec i dziadek juz nie żyją, na pewno byliby na jego pogrzebie.
Jednak to prawda, że nie potrafimy doceniać prawdziwych wartości. Film doskonale oddaje ''szorstkość'' i ułomność nas samych w konfrontacji z nieszablonowym człowiekiem, który budził tyleż kontrowersji co zainteresowania.