Film Pasikowskiego przypomina wyjątkowo skomplikowaną wspinaczkę, tzn. od początku jest źle,a im dalej w ścianę tym jest co raz gorzej. Tyle, że po udanej wspinaczce mamy satysfakcję z osiągniętego sukcesu, po Psach 3 czujemy się jakby urwała nam się lina tuż przed szczytem i zaliczamy kilkuset metrowy upadek. Potem przejeżdża nas jeszcze plug śnieżny, a niedźwiedź polarny odgryza nam rękę.

To co można uznać za pozytywne w tym filmie, a jest tego na prawdę niewiele to gra aktorska Dorocińskiego, Pazury czy Frycza. Linda gra trochę słabiej, ale może to wina tragicznie napisanego scenariusza , przez co wyszedł trochę pastisz postaci Maurera.

O całej reszcie wypada skonstatować, że wpisuje się w obecne tendencje w polskim kinie akcji. Dialogi muszą być proste i zrozumiałe nawet dla troglodyty po lobotomii, kobiety są przedstawione w sposób prostacki jakby były kotletami schabowymi, które pożerają bohaterowie filmu. Jest obowiązkowa scena seksu dość nienaturalna zresztą, dosłowna i niepotrzebna brutalność na poziomie Piły 2 albo Hostelu. Do tego dużo wystrzałów, zabójstw, krwi, i dodatkowo zgrane wątki (jak z Leona Zawodowca o ucieczce z oblężonego budynku MASAKRA) oraz dziwny język którym operują postaci. Jejku... Wracają mi filmy Vegi tylko trochę mniej agresywnie i obleśnie. Czy na prawdę współczesne kino nie może zaufać wyobraźni widza i zostawić mu część rzeczy do własnej interpretacji?

Czy Pasikowski w ogóle oglądał Psy z 1992 roku? Przecież tam nie trzeba było bitwy jak o Monte Casino czy o Jasną Górę w Potopie, a napięcie i tak sięgało zenitu! Kompletny brak realizmu strzelaniny w fabryce jest aż bolesny, przypomina filmy o Rambo albo ze Stevenem Segalem przy czym zrobione jak to w Polsce po łebkach i groteskowo. Ot wymienię tylko szturm po otwartej przestrzeni przez oddział kominiarzy, na betonowy bunkier, w którym bronią się zdeterminowani przeciwnicy, o znacznej sile ognia. Ja rozumiem, że efektownie wygląda jak trup ściele się gęsto, ale nawet Stugowie w Quaku 2 byli mądrzejsi niż AT w filmie Pasikowskiego. W tej scenie brakuje chyba tylko, żeby Franc niczym Gustlik w 4 Pancernych miotał pociskami moździerzowymi na 500 metrów w atakujące na fabrykę Leopardy. Ale może w czwórce już W.P. nie będzie się tak obcyndalał i Dorociński wleci na Dronie w armie zmutowanych zombie. A co!!!

Na koniec trudno nie przejechać się po scenariuszu, który jest najmniej nie najlepszy. Abstrahując od kilku prostych, aczkolwiek udanych dowcipów to reszta scenariusza przypomina Ola Żwirskiego po scenie w fabryce. Tzn. jest cała dziurawa i martwa jak solony śledź. Ten film nie wywołuje żadnych emocji, nie da się utożsamiać z bohaterami, bo są oni tak diabelnie nudni i przewidywalni jak sylwester z dwójką. Nie ma mowy o żadnym przekazie, film nie porusza problemów współczesnej przestępczości czy polskiej policji, która jest przedstawiona jako banda zwyroli i ćwierćinteligentów. Nie ma dylematów moralnych, rozterek wewnętrznych bohaterów czy jakiś ciekawych wątków, które mogłyby ukontentować trochę ambitniejszego widza.

Psy 3 to chyba dość spodziewany zawód. Pasikowski poszedł po najmniejszej linii oporu, zrobił film bezpieczny, taki który ludzie obejrzą, z sentymentu dla arcydzieła z lat 90-tych. Niestety "trójka" to tylko autoparodia tej kultowej produkcji, znośna aczkolwiek zostawiająca olbrzymi niedosyt oraz żal do autora że nie potrzebnie zepsuł nam historię Franca.