Podczas, gdy "Kroll" i "Psy" opowiadały ciekawą historię i pokazywały realia Polski przemian, tak późniejsze filmy pokazywały tylko artystyczną bezradność Pasikowskiego. "Wrobiono" go w najlepszego imitatora kina akcji w Polsce, a on (niestety) w to uwierzył. Mimo, że w dwóch pierwszych filmach pokazał, że jest artystą, który doskonale opowiada o naszych ułomnościach w atrakcyjny sposób, później stał się momentami śmieszną ("Słodko - gorzki", "Operacja Samum", "Psy 2" itp.) kalką (śmieszną, bo polską) amerykańskiego kina klasy B.

Pierwszy "Rambo" był czymś więcej, niż filmem akcji (mówił o zagubieniu weteranów wojny wietnamskiej po powrocie do kraju), a pierwsze "Psy", były czymś więcej, niż kopią amerykańskiego kina akcji, Uważam, że to nie jest porównanie na wyrost.