Wzorowo napisane! Nic tylko przyklasnąć :)

dzięki, a tobie jak się podobało?:)

Bałem się po ostatnim filmie Alejandro, który mnie zirytował. Ten na szczęście był przekonujący, czuć prawdziwość emocji, pod koniec byłem wstrząśnięty. Jedynie mi nie podszedł ten pianista ;) Akty psychomagiczne mnie teraz prześladują :D

pianisty nie pamiętam, za to tej staruszki pojawiającej się pod koniec nie zapomnę, nie tylko dlatego, jaka była, także dlatego, bo uświadamia, że z takiego aktu wyciągniesz dokładnie tyle ile weń włożysz - to jest kwestia wiary, a ona była już tak zrezygnowana i do tego stopnia żyjąca, jaka tam żyjąca, dusząca się we własnych toksynach, że w innych okolicznościach przyrody urodzona skończyłaby zapewne na dnie urwiska - nawet jodo, mam wrażenie, niewiele mógł tutaj zrobić..