Trzeba pochwalić ALE KINO! za to, że w Halloweenowy wieczór postanowiła przypomnieć nam 2 znane dzieła spod eki mistrza Dario Argento, który jest nie tylko ojcem "giallo" (obok Mario Bavy), ale cieszy się też mianem odpowiednika Hitchcocka i De Palmy z Włoch.
Pierwszy film wieczoru GŁĘBOKĄ CZERWIEŃ (7/10) odpuściłem sobie, gdyż widziałem ten film już kilka razy. Gratka wieczoru był PTAK O KRYSZTAŁOWYM UPIERZENIU, który bardzo rzadko gości w Polsce na specjalnych pokazach kinowych- nie mówiąc już o emisjach w TV!!!
Tak więc dla fanów filmowej grozy 31 października przed telewizorem z ALE KINO! to była duża gratka.

PTAK O KRYSZTAŁOWYM UPIERZENIU nie jest na pewno najleposzym filmem Argento, ale to właśnie w tej produkcji (w zasadzie debiutanckiej) reżyser ujawnił wszytskie elementy charakterystyczne dla swych późniejszych produkcji. A więc mamy zamaskowanego i brutalnego mordercę, efektowną sekwencje próby mordu (bądż samego mordu) widzianą oczyma głównego bohatera, która w późniejszych częściach iflmu będzie stanowić klucz do rozwiązania fabularnej zagadki.
Dzieł Argento nie da się pomylić z filmami żadnego innego reżysera. Mamy tu charakterystyczną pracę kamery, dużą uwagę przykładaną do gry kolorów. Filmy legendy włoskiego kina są niezwykle wysmkaowane od strony plastycznej i wizualnej- tak jest i w tym wypoadku.
Jak to zwykle bywa w filmach twórcy SUSPIRY ważną rolę odgrywają tutaj dzieła sztuki, które stanowią pewnego ordzaju fetysze oraz wskazówki do rozwiązania makabrycznyhc zagadek mnożonyhc przez reżysera.

PTAK O KRYSZTAŁOWYM UPIERZENIU tak jak i wiele innych filmów twórcy jest obrazem z pogranicza kiczu i wielkiej sztuki. Filmy z gatunku"giallo" mają specyficzną poetykę i narracje, którą do perfekcji opanował właśnie Argento. Nie jest to kino dla każdego. Kto sobie ceni charakterystyczny styl prowadzenia narracji, plastyczną fantazję oraz zbrodnie ubarwioną seksualnymi kontekstami ten na filmach Argento będzie się czuć jak ryba w wodzie.

Słabością PTAKA... jest jednak może nazbyt naiwne (choć zgodne z poetyką "giallo") wyjkaśnienie filmowej zagadki oraz (nie ma co tu kryć) niezbyt dobre aktorstwo w wykonaniu pięknych pań. Natmoiast męska część obsady z Tony Musante na czele sprawdza sie znakomicie.

Seans obowiązkowy dla każdego konesera gatunku.