Pierwszy raz się zawiodłem filmem Refna. Bohaterem drugiej części jest znany z "jedynki" Tonnym, nieudacznik, typ z pod ciemnej gwiazdy, niedojrzały, ciągle pakujący się w kłopoty. Podoba mi się to jak reżyser rozwinął tą postać, ale troszkę nierównomiernie to zrobił. Przez 50 minut oglądamy sceny w których Tonny budzi odrazę i tak nagle przez resztę filmu zaczyna okazywać serce, myśleć o dziecku, interesować się innymi i czuć się podle. To trochę zbyt nagła zmiana, nie uwierzyłem w nią do końca. Zaś cały film niestety jest tym czym stałaby się jedynka, gdyby nie wprowadzenie motywu "długu". Tutaj po prostu bohater non stop próbuje kombinować kasę, ćpa, komuś tam da po mordzie, kogoś zwyzywa. Trochę nie przemyślane to wszystko, wątek Kusse choćby mało interesujący i wbity trochę na siłę, by poprowadzić do takiego, a nie innego zakończenia. Charlotte i Gry wiecznie ćpające kokę, wydają mi się mocno przerysowane. Jedynie wątki ojcostwa i niedowartościowania bohatera jakoś mnie ujęły. Również aktorstwo Madsa Mikkelsena i jego charakteryzacja robią wrażenie. Muzyka w porządku, paradokumentalne ujęcia nie robią już takiego wrażenia... Całość oceniam na mocne 5 i z dystansem szykuję się do lektury ostatniego członu trylogii...