Co tu dużo mówić - "Qayamat Se Qayamat Tak" to naprawdę warty obejrzenia film
masala move, w którym przeplatają się wątki komediowe, akcji i melodramatyczne.
Twórcy wykorzystali typowo bollywoodzki scenariusz (skłócone rody, zakazana miłość),
ale ubrali go w nowy, hm, wyraz? Zaskakujące jest, oczywiście na plus, że mimo starej
daty produkcji - rok 1988 - w przeciwieństwie to innych indyjskich obrazów tego okresu,
film ten pozbawiony jest niepotrzebnego patosu, wszystko jest w nim szalenie delikatne,
zrobione z wyczuciem, przez co jeszcze bardziej porusza - zdarzają się np. dłuższe
przemowy, ale mimo ich treści, nie jest to starobollywoodzkie, tandetne nawoływanie do
zemsty krzykiem czy wzniosłe gadanie o tradycjach rodzinnych - nawet wrogowie potrafią
ze sobą rozmawiać NORMALNYM tonem;) A to bardzo ważne, bo film zyskał na
naturalności - i ważne też, że rodziny wreszcie miały naprawdę ważny powód, żeby się
skłócić, i nie była to bynajmniej osobista duma seniorów rodów. Muzyka w filmie
podobała mi się bardzo, choć nie była typowo hinduska - przypominała raczej grane na
studniówkach taneczne zachodnie melodie tamtego okresu:) Generalnie, film ma klimat,
jedyny w swoim rodzaju, po prostu na poziomie. Historia przypomina oczywiście "Romea
i Julię", ma świetne zakończenie (nie będę go zdradzać, gdyby ktoś nie oglądał;)), i jest
taki... że oh:D można się zachwycić. To w końcu świetny debiut Aamira! Jest tu
megaprzystojny, proszę sprawdzić samememu;), a poza tym ma świetną rolę, bo jest
takim "uroczym chłopaszkiem":D wrażliwym, który nawet w obronie ukochanej ucieka się
do bójki dopiero w ostateczności;) i ten jego miękki głosik;) Juhi też spisała się
znakomicie. Jednym słowem, "Qayamat Se Qayamat Tak" dołącza do grona moich
najukochańszych filmów i serdecznie polecam go wszystkim:)